Olympics 2010..............................in Kitchener, ON??

Als ik het allemaal goed begrepen heb zullen de Olympics 2010 niet in Kitchener zijn maar in Vancouver. Waarom dan die titel van deze blog? Misschien heb je het al gehoord, gelezen of op tv gezien, de vlam zal heel Canada door crossen om uiteindelijk in Vancouver, BC te belanden. Ze zijn nu zo ongeveer over de helft en hebben nog ergens tot in februari de tijd om de vlam, of zo als ze hier zeggen de 'Torch' al lopende af te leveren. Ze gebruiken hier voor een doorsnee van de bevolking die met de torch door hun eigen omgeving rennen. Gisteren kwam de torch in onze stad, Kitchener, ON aan. Op het raadhuisplein waren duizenden mensen die allemaal de torch wilde zien, ook wij natuurlijk. De torch zou rond 7 uur in de avond het plein bereiken en om al die kou lijdende mensen bezig te houden was er een show, muziek, dans, gelul en meer van dat volksvermaak. Ook waren er weer de standaard 'Ik-ben-tegen-alles-groepen'. Zij proberen aandacht te schenken aan alle dingen die in Canada niet goed geregeld zijn en zien liever het geld van deze torch tocht naar andere 'doelen' gaan. Wat wel grappig is dat ze er precies zo uit zien als onze nederlandse betogers uit de jaren '80. Wat niet zo grappig is dat ze vanmorgen in Guelph de fakkeldrager maar hebben laten struikelen, met fakkel en al. Weet niet of ze hier nu de warme harten van de Canadees mee bereiken. Zeker als je weet dat Canadezen nogal sportgek zijn. Maar alla, het is een vrij land........Onder een foto impressie van wat gisteren gebeurde.

En toen was er................WINTER!

Tot vorige week geloofde we dat er dit jaar weinig winter te vinden was. De temperaturen waren overdag en 's-nachts nog steeds ruim boven nul, wel wat regen maar het is toch herfst? Normaal valt de eerste sneeuw rond veertien november, echter dit jaar was er nog geen sneeuw in de wijde omgeving te bekennen. De west kust heeft alwel van het winterse gevoel kunnen genieten, veel sneeuw temperaturen onder nul. Maar zij hebben het ook nodig, ergens in februari beginnen daar de Olympische Winter spelen. Hen hoor je dan ook niet klagen.

Afgelopen dinsdag kwam dan uiteindelijk het verlossende woord dat er een sneeuwstorm zat aan te komen. Ik had de mazzel dat ik op de nacht van dinsdag opwoensdag aan het werk was, en via het internet zag ik de storm, vanaf De Plains, Canada binnen stromen. Rond twaalf uur 's-nachts zag ik de eerste flurries verschijnen die langzaam overginnen in lichte sneeuw tot wat vastere vormen. De sneeuw opzich zelf viel best wel mee echter de wind maakte het echt winters. Zo winters dat ik de sneewploegen moest laten aanrukken. Echter, deze eerste sneeuwstorm stelde niet veel voor, zo'n vier centimeter en dat was het wel. En voor de rest van de week werd er niet al te veel sneeuw verwacht. ....Jammer dan, de weermensen zaten er deze keer wel erg ver naast. Woensdag op donderdag nacht begont het nog heftiger te waaien en er vielen meer en meer centimeters sneeuw. Het sneeuwen is blijven doorgaan tot vandaag, zaterdag morgen. Er staat nu een heerlijk zonnetje en we hebben een strak blauwe lucht. Waren de temperaturen afgelopen donderdag nog in de min twintigs nu is het een lekkere minus één graad.

Yep, de Canadese winter laat soms op zich wachten, maar als tie eenmaal komt komt het met bakken en freezers.

Recruit a birthday cake and select one.............

Vreemde titel? Waarschijnlijk wel, één van mijn blog kenmerken, je moet de blog lezen zodat je de titel snapt. Wat dit jaar ook abnormaal is dat ik meer dan één blog per week schrijf. Normaal zou ik dit ook niet doen maar het heeft een reden. Ik zit nu ergens in de kelder van mijn college in een computerelab. Het is wel een normale schooldag voor mij maar op het rooster stond dat we eerst een presentatie zouden hebben en daarna een midtermvoor het vak Recruitment & Selection.  Ik al lang blij omdat ik na de presentatie meteen naar huis kan. Ik heb Recruitment & Selection al gedaan. mijn mede studie genoten vonden dit dag programma niet echt fantastisch, eerst studeren voor de midterm, presentatie en dan pas het schrijven van de midterm Dit kan voor sommige erg stressvol zijjn. Mij werd gisteren gevraagd om met de coordinator van het program te overleggen dat ze het programma konden wijzigen. Ik heb verder niets meer vernomen dat dit gelukt zou zijn dus was netjes op tijd in de klas voor de presentation. Wat schertste mijn verbazing dat er op het bord een mededeling stond dat de midterm in een ander lokaal was en om één uur zou starten. Ships,  ik was dus ruim te vroeg en moet mijn tijd volmaken tot drie uur. Daarom zit ik hier een blog te schrijven die weinig tot geen inhoud heeft maar het vult de tijd. Zoals je al kon lezen doe ik op dit moment voor de tweede keer Recruitment & Selection. Deze keer wordt het op een totaal andere manier gegeven als de eerste keer. Een groot verschil is dat ook deze course wordt gegeven in 2 weken terwijl de eerste uit dertien weken bestond. Ook is er een andere instructor. Een Indier, die net zijn instructor opleiding heeft afgerond. Petje af voor hem omdat hij volgens mij aardig voor de leeuwen is gegooid. Ik herken veel van hem in mijn eerste instructie ervaringen. Weinig voorbereidingstijd, niet 100% boven de stof staande, zodat je wat rommelig overkomt als je eenbepaald onderwerp zelf niet onder de knie hebt. Ach, van dit soort ervaringen leer je een hele hoop, geeft aleen een hoop stress voor je als instructeur maar ook voor je leerlingen. Die leerlingen raken soms de richting kwijt of weten compleet niet waar je het over hebt. De midterm zal uitwijzen of ze wat van de afgelopen week hebben opgestoken. Ik hoop van wel anders gaan we een gezellige tweede week in. 

Zo, ik heb 14 minuten van mijn tijd tot drie uur volgeschreven, schiet niet echt op, moet nog zeven kwartieren vol gaan schrijven of mezelf gaan bezig houden. Oh ja, we hebben nog een birthday cake in de titel staan, waar leidt dat toe. Morgen is onze Nicole jarig en gaat de prachtige leeftijd van achtien bereiken. een gevaarlijke leeftijd, veel kids in Nederland denken dan meteen aan het rijbewijs halen. Wij mogen de hemel danken dat Nicole, op dit moment, nog niet teveel aandacht aan dit onderwerp heeft besteed. Ik heb het zweet al in mijn broeknaad staan met de gedachten dat Nicole in een voertuig de omgeving van Kitchener onveilig gaat maken. Zeker als je weet dat het doen van rijlessen hier niet verplicht is. Door deze wat slappe regels kunnen ze wel weel een realitie TV serie maken, namelijk "Canada wordt driver" Hieronder heb ik een voorbeeld :

Je ziet dat er ene hele hoop gekken op de wegen rijden en je moet niet vreemd opkijken als je van alle kanten wordt aangevallen door dit soort rijders. Wel heel komisch en leuk om na te kijken. Je brijpt nu wel dat ik Nicole niet graag achter het stuurwiel ziet zitten. Ze zou een perfecte kandidaat voor dit programma zijn. Haar achtiende verjaardag brengt natuurlijk ook andere interessante zaken met zich mee. Zo heeft ze al een bezoek gebracht aan de huisarts voor dagelijkse pilletjes, je weet wel welke. Aan de eene kant vind ik dat wel goed want ze weet dat ze zelf responsible is. Ook heb ik totaal geen problemen met haar 'nieuwe' vriend. Een leuke kerel, heel netjes, respect voor andere en nog meer. gisteren msn-de hij zelf Caro of hij voor een verjaarsdagkaart moest zorgen. Dit is de eerste keer dat ik zoiets hoor. Wij zijn al lang blij met deze knaap. Hoera heb een half uur volgetypt, nu nog wat redigeren en aanpassen en klaar.

Overpijnzingen in de lichte vorm...........

Het loopt alweer tegen het einde van het jaar 2009,  ook al zal je dat wetterweiss niet zeggen. Overdag zijn de temperaturen nog ruim boven nul en er zijn maar enkele dagen geweest dat ik het ijslaagje van mijn ruiten moest krabben. Tot nu toe heb ik welgeteld 4 sneeuwvlokjes voorbij zien komen, die het warme straat oppervlak niet eens hebben berijkt. Voortijdig zijn deze sneeuwmoleculen verdampt en tot water druppels gerediceerd. Nee, echt winterweer heben we hier in het zuid westen van Ontario nog niet gezien. Zelfs sommige van onze bloempjes hebben er de brui nog niet aangegeven en bloeien nog rustig door. Al bij al een zachte herfst met weinig neerslag. Carolien al lang blij, maakte de opmerkingen 'Hoera, de winter is al één maand korter'!

Afgelopen vrijdag heb ik de vierde cursus afgerond van mijn HR program, Health & Safety. Deze course kan je in het nederlands, Arbeidsomstandigheden en veiligheid noemen. Niet al te moeilijk, met een toegevelijke instructeur met de goede adult mentaliteit ' waarom alles uit het hoofd leren, je moet het kunnen opzoeken in de regelgeving', een man naar mijn hart. Eén klein minnetje, voor de final was het wel noodzakelijk om een en ander uit het hoofd te leren en ook teken kunsten waren benodig om deze final tot een goed eindresultaat te brengen. Maar gedaan is gedaan en gisteren met nummer vijf begonnen, Recruitment & Selection. Voor de goede  en trouwe lezers van mijn blog zullen zeggen ' Maar die heb je toch al gedaan'? Yep, helemaal gelijk, als part time student heb ik deze course al met een goed resultaat afgerond. Echter, omdat ik in een speciaal Government programma zit, moet ik de course wel volgen maar kan mijn behaalde mark overhevelen naar dit program. Mazzeltje, twee weken op mijn gat zitten, zonder studeren en mid terms and finals te hoeven schrijven. En om mij nog blijer te maken hebben ze Compensation als laatste van dit semester ingepland. Yep, ook deze al gedaan zodat ik tot het eind van het jaar rustig achter over kan hangen. Zo ben dus nu feitelijk al over de helft! Volgend semester staan er nog vijf op het programma en eind maart is dan alles weer achterde rug. Een fijn gevoel om zo richting kerst te gaan, relaxed, en toch wel hopend dat er wat van dat witte spul voor de kerst mag gaan vallen.

From graduations to.........Yuk Yuk

Ja, ik weet het, het is nog te vroeg om te spreken over graduation, De derde van de elf cursussen zit er net op. De accounting cursus liet zien dat het Nederlandse onderwijssysteem in de zeventiger jaren nog zo slecht niet was. Hoofdrekenen was een van de pijlers en moet zeggen dat ik de meeste accounting problems kon oplossen zonder daarvoor een rekenmachine te gebruiken. De rest van de klas had zelfs voor de meest simpele berekeningen een numeriek toetsenbord nodig.  Ja, waar zijn de tijden gebleven dat je je hoofd gebruikt in plaats van dat je de weg zoekt met technische hulpmiddelen, die tijdens een quiz er de brui aangegeven. Goed dat mijn grijze hersencellen het hoofdrekenen ooit hebben geleerd.

Even terug naar de graduation. Het was natuurlijk niet die van mij maar van Nicole. Afgelopen zomer ronde Nicole haar highschool af en ze zijn hier wat langzaam met het beschrijven van een blank diploma template, zodat de graduation pas in november plaats vond. Afgelopen vrijdag was de dag der dagen en Nicole was helemaal opgepoft om dat stukje papier in ontvangst te gaan nemen. Half uurtje en weer thuis, zou je denken, Niet dus, ze maken er hier een hele show van. De graduats werden binnen gehaald met bazuin lawaai of iets wat daar op leek. Het lerarenkorps was gehuld in hun zwarte toga's met kleur ornamenten, hangend om hun schouders en nek. Na het Canadese volkslied en enige toespraken kwamen de diploma ontvangers een voor een naar voren, een speaker vertelde de genodige of ze een "Ontario Student" waren, (gemiddeld 80 en hoger), of ze ook nog wat awards bij elkaarhadden gesprokkeld en wat ze nu deden. Dat nam zo'n anderhalf uur in beslag, je kan je avond ook anders door brengen, maar het is allemaal voor een goed doel, niet waar?. Na uiteindelijk het school lied gezongen te hebben, waarbij er werd voorgezongen door een niet helemaal zuivere, meer schreeuwende piepende niet gesmeerde circelzaag, konden we dan uiteindelijk naar het gezellig samen zijn in de gymzaal, drinkend van een wat blauwerige vloeistof, uit een plastic bekertje. Hier werd dan afscheid genomen van het lerarenkorps en van oud studiegenootjes. Er werden wat fotos gemaakt en we konden de aftocht blazen en naar huis wederkeren, een geslaagde avond vor Nicole!

Zaterdag avond waren we uitgenodigd door vrienden van ons. Zij heeft een eigen zaak en krijgt punten waarmee jan dan weer gratis kan eten en naar theatervoorstellingen kan gaan. Perfect, alleen moet het restaurant dan wel weten, dat zij het onder die bepaalde regeling kan afboeken. Dus als eerste het duurste besteld, todat de menuopschrijfster kwam mededelen dat zie niet aan het plan meededen. Ik ging al snel zoeken naar de goedkoopste sandwich op het menu. Gelukkig, lieten onze vrienden zich niet door een kluit het riet in sturen en na diverse telefoontjes, konden we alsnog die dikke biefstuk naar binnen werken. Na deze enerverende gebeurtenis stond het theather op het programma. Een voorstelling in Yuk Yuk. Yuk Yuk is een stand-up comedian ding en we werden deze avond toegesproken door twee damens. Bij de eerste dame kreeg ik soms rode konen, moet zeggen dat de Nederlandse stand-up comedians vaak heel ver gaan met hun woordelijk uitspattingen, maar deze dame kon er ook wat van. De stukke vlees vlogen door he zaal heen. Maar al bij al een zeer geslaagde avond. De volgende voorstelling en avond uit wordt een soort van musical, Robin Hood.

Adult Education = Kindergarten + Luiers

Een vreemde titel?, nee, niet echt. Week 7 van mijn HR program is teneinde en de bovenstaande formule past uitstekend bij de course die ik aan het doen ben en de wijze waarop onze klas met elkaar omgaat. We zijn op dit moment bezig met Accounting for not financial Managers. Accounting for dummies, echter het bleek niet zo simpel te zijn als de titel weer geeft. Dat bleek al snel toen ik de wijze van lesgeven van onze instructeur op me in liet werken. "Hoe leer ik een klas, bestaande uit diverse leeftijden, levenservaring, milieu achtergronden, interesse, motivatie en enige/ontbrekende accounting kennis, accounting in drie weken. Je vliegt door de stof en voor diegene die het begrijpen, mooi meegenomen en voor die sterren voor hun ogen zien, jammer dan.

Echter hoelang accepteren studenten dit, in dit geval niet lang, al naar enkele dagen ontstonden er problemen tussen leraar en studenten en tussen de studenten onderling. Intervention van de program coordinators was noodzakelijk om een en ander weer in goede banen te leiden, of beter gezegd het weer meer lijden. De onderlinge band in de groep zakte nog verder naar een diepte punt. Roddels, schelden, en meer kinderachtige uitspattingen vlogen door de klas. Een luier eruptie was te verwachten. Die kwam dan ook aan het begin van de week. Na de tweede intervention door the program coordinator was de enige oplossing dat de docent zijn heil ergens anders ging zoeken en een nieuwe docent een tweede poging ging wagen om deze kleuterklas de grond beginselen van accounting bij te brengen. Ik moet eerlijk toegeven dat het deze docent aardig is gelukt om een ieder weer aan het denken te brengen en de meeste luiers aan de wilgen te hangen. Door haar simpele uitleg van de meest ingewikkelde formules bereikte ze het grootste gedeelte van de klasgenoten, die weer enige motivatie kregen om deze 3e wereldoorlog of beter gezegd dit Halloween monster, tot een goed einde te brengen.

We hebben nog een week te gaan en hopelijk kunnen we aanstaande vrijdag deze accounting course met een goed resultaat afronden. Ik heb goede hoop dat dit wel zal gaan lukken, echter of de klas saamhorigheid weer terug zal keren, daar zet ik grote vraagtekens bij. Door de halloween periode is er toch wel een scheuring ontstaan in de groep. Ik heb grote twijfels of sommige groepsleden hun luiers in de daarvoor bestemde vuilnisbak deponeren en de weg uit de kleuterklas kunnen vinden.

Lukt dan niet, dan hebben we 19 weken interessante weken voor de boeg. De toekomst zal ons bewijzen of respect en volwassenheid kan leiden tot "normaal" volwassen onderwijs.

Ik heb het al enkele malen genoemd, Halloween. Een 'gebeurtenis' waar ik totaal niks mee heb. Dit is wat anders voor de medegebruikers van ons huis. Het hele huis hangt, zit, ligt weer vol met allerlij Halloween dingen, zoials, heksen, schedels, Elvis in een lijkkist, vleermuizen die rond zweven, rook en meer van rotzooi. Ik heb al een "opdracht" om ook nog tandarts vriendelijk snoepgoed op te gaan halen, zodat de kinderkes aan de deur, hun toch al dikke buikjes rond kunnen eten en de tandarts weer voor jaren werk bezorgen. Vraag me aleen af wie al die Halloween rotzooi in het huis weer gaat opruimen.........

Employment Insurance administratie

Werkeloos zijn is juist het tegenovergestelde van werkeloos zijn. Werkeloos in Canada word Employment Insuarnce (EI) genoemd, weinig loos in dat woord en het klinkt ook wel wat vriendelijk, Hé ik zit in de WW' of I'm receiving Employment Insurance', zeg zelf wat klinkt beter? Het WW kantoor hier in Canada heeft ook een leukere en gezelliggere naam, namelijk 'Service Canada", ze verlenen service in plaats van ' hé moet je niet eens gaan werken!"

Om je  EI te ontvangen dien je twee wekelijks je ww-briefje in te vullen en dit doe je via het internet, er worden wat simpele vragen gesteld en e een paar dagen later wordt de EI automatisch op je bankrekening overgemaakt. Dat klinkt simpel en weinig administratieg geneuzel zal je zeggen. Het wordt wat anders als je tijdens je EI ook nog eens part-time werkt. Ja je mag hier naast je WW ook part-time werken to een maximaal vastgesteld bedrag. Als je salaris boven dat bedrag uitkomt wordt het te veel ontvangen salaris automatisch evenredig van je EI afgehaald. Je moet dus wel goed bijhouden hoeveel uren en salaris je elke week hebt gewerkt c.q. heb verdiend. Trouwens ik sta ergens op de foto, de foto staat op de web stite van de security agency waarvoor ik part-time werk.

Dus als je werkt, terwijl je EI ontvangt, moet je een administratie gaan bijhouden betreffende de uren en salaris wat je hebt verdiend. Als je daarnaast ook nog naar College gaat en dat je wordt gesponsord dooor de Government dat wordt het allemaal nog interessanter. Zoals jullie al weten zit ik in een EI program, Second Career, opleidingsrichting Human Resources. Deze opleiding is full-time. Op de webstite van Canada Service, waar ik mijn EI form invul willen ze ook graag weten hoeveel uren ik in een bepaalde week op college gezeten heb en hoeveel dolaren ik als allowance heb ontvangen. Je moet dus ook nog eens je College uren gaan bijhouden. Al bij al een hele administratie, maar voor het voeren van deze administratie wort je dan ook wel goed betaald, Employment Insurance, part-time job en volledig Colege vergoeding. Die Canadezen weten wat Service is.

Luchtfoto's van plaatsen waar ik was en waar ik naar toe zou gaan................8 jaar gelelden

Op een mooie september morgen, precies acht jaar gelden, stapte ik met een collega in een huur auto. We hadden net een bezoek gebracht aan het Nederlands Opleidings Detachement op Sheppard Air Force Base in Texas. Nederlandse jachtvliegers in spé worden daar opgeleid om in straaljagers rond te vliegen. Net voor dat we vertrokken zagen we een plaatje van het WTC in NYC, een kleine vuurbal bij één van de torens. Verder niks van aangetrokken en gingen op weg naar Dallas. Niet om daar de touristische attracties te gaan bekijken, maar richting het vliegveld Dallas-Fort Worth (DFW). De rit Sheppard-DFW is ongevveer 2 1/2 uur, gaande over een rechte weg, door het saaie noorden van Texas, bekende vergezichten met koeien en de

bekende Ja-knikkers, (olie putten). Tijdens de rit naar DFW was er al wat meer informatie over de kleine vuurbal, gespot bij het WTC. Het bleek een passagierstoestel te zijn geweest wat zicht in één van de torens had geboord....men sprak al over een terroristiche aanslag. We keken elkaar eens aan en zeiden" dat ziet er niet goed uit en het zal wel een gekke huis zijn op het vliegveld.
We moesten daar een vlucht halen naar Dothan in Alabama. We gingen daarheen voor ons volgende bezoek, het Nederlands Opleidings Detachement Fort Rucker. Onze helikopter vliegers krijgen daar hun eerste helikopter opleiding. Nog steeds rijdend richting Dallas hoorde we dat een tweede passagiers toestel in de tweede WTC toren was gedoken. Dit was zeker compleet mis en om het nog erger te maken kwam ook het nieuws door dat het Pentagon in Washington, D.C. was aangevallen door een passagiers toestel. We probeerde via onze cellphones D.C. te bereiken, echter dat was niet mogelijk, het gehele mobiele net was dood. Uit eindelijk aangekomen in Dallas, bleek al snel dat er geen enkel vliegtuig meer zou opstijgen en dat we in Dallas waren gestrand. Het eerste wat we deden was een hotel zoeken, wat best nog een probleem was want wij waren natuurlijk niet de enige die daar vast zaten. Uiteindelijk een hotel gevonden encontact gehad met familie in D.C. (landlijn) Alles was daar oké en één van mijn collega's zou mijn familie in Nederland bellen met het bericht dat ik veilig aan de grond stond. We zijn

uiteindelijk een week in Dallas gebleven. We zijn wel drie keer verhuisd naar een ander hotel. En wat was het goed om naar 5 dagen van stilte, vlietuigen te zien aan komen en landen op DFW. Snel hebben we gechecked of we een vlucht terug naar D.C. konden boeken, wat nog gelukte ook!. Zaterdagochtend vroeg zouden we terug vliegen naar Dulles International Airport, Washington, D.C. Naar een rommelige check in, ze vonden niet mijn leatherman mes in mijn koffer, kwamen we aan op een zwaar bewaakt vliegveld. De reden van al deze omzwervingen kennen we allemaal en de oplossing is er nog steeds niet, of dit ooit opgelost zal worden is maar de vraag, voor mij is het meer een begin van een volgend tijdperk, we shall see. Laatste lucht foto is van het WTC terrein in NYC. De plek die 9-11 een gezicht gaf.

From Shakespeare to.................................................St. Mary's

Gisteren was het Labour Day de laatste dag van de vakantie en het begin van een nieuw school jaar. Ook het einde van de zomer, zwembaden dicht, en geen geluier meer. Wat doe je op zo'n dag, in iedergeval geen labour. Nicole had een afspraakje met haar vriend die in Stratford, ON woont,  voor het overblijfsel, Ash, Caro en ik om de omgeving daar eens te verkennen. Stratford ligt ongeveer een half uur ten zuid westen van Kitchener.

Als je door Stratford rijdt zie je een wat ouder stadje wat zijn cultuur goed heeft vastgehouden, alle gebouwen en parken goed onderhouden en als er geen auto's waren zou je denken dat je weer terug was in de late 18 honderd's. Dat alles in Stratford er zo goed en oud uitziet heeft een reden. Voor de Engels kenners onder ons die ook nog eens van oude leesttof houden, denken bij  Startford meteen aan Shakespeare. Shakespeare leefde in het middeleeuwse Stradford aan de Avon, niet in Canada natuurlijk maar in het oude Albion. Reden voor het Canadese Stratford om hun stadje
om te toveren in een 'Shakespeare' stad. Door het hele stadje heen kom je herinneringen tegen met betrekking tot Shakepeare, huizen, theaters, straatnamen en aangelegde engelse tuinens. Yup, theaters.

Elk jaar is er het beroemde SHAKESPEARE FESTIVAL, waar in de diverse theathers Shakepsears stukken worden opgevoerd. Van heinde (of hijnde? lol) en ver stromen tienduizende Shakespeare liefhebbers naar Stratfrod om dit te theathergeweld te beleven. Voor ons drie een leuk stadje om te flaneren en gezellig op een buitenterras, jawel een terras, te dineren. Voor diegene die in de buurt wonen kan ik Stratford zeker aan bevelen!


 Verder zijn we naar vele omwegen in St. Mary's aangekomen. We dachten haast dat het helemaal niet bestond, maar uiteindelijk, via Stavistoke, hebben we het kleine slaperige plaatsje gevonden. Wat is er nu zo al te zien in dat plaatsje. Op Labor Day niet veel, alles is dicht op Tim Hortons na. Maar vele gebouwen zijn van steen en lijken op kleine kasteeltjes en midden in het dorpje vind je aangelegde watervalletjes, waar je lekker met je bloten voeten in kan wandelen. En dat is het zo'n beetje wel. Waarom die watervalletjes? De regio stond bekend om hun vele Mills, molens die werken via waterkracht, waarvan ik er geen een meer van ben tegengekomen. Voor wat geluier en gewandel is St. Mary's een leuk dorp, maar dat is het zo ongeveer wel.

Volgend weekend is er in de regio een hele hoop meer te doen, de aanvang van de herfst, met in elk dorpje, stad of township een FALL FAIR. Boeren op tractoren, velden vol met kraampjes met verse groenten en wat al niet meer. De moeilijkheid is alleen om de leukeste fair te vinden, want ze zijn namelijk allemaal in het zelfde weekend.

Maar alla, de zomer is voorbij, beide dames zijn naar College, ik vokgende week, alles is weer normaal..............

The end of a Crappy summer................................

Als ik zo naar buiten kijk, bekruipt me het gevoel dat de zomer stiekum het land verlaat, schamend over zijn mieserabele vertoon. Het schamen mag deze zomer zich zeker, regen, wind, tornado's.... koud. Ik kan de dagen boven de derrtig graden tellen op mijn beide handen en die dagen waren weer overdreven heet en vochtig. Ja deze zomer heeft zeker voor mij niet echt veel goeds gebracht, thuis zitten en wachten op wat komen ging. Alhoewel ik voor het eerst in mijn leven ben bezig geweest met hout, schroeven en hamers. Het goede van deze zomer is ook dat we het gras niet hebben hoeven te wateren, wel veel maaien. Ook de AC is niet aan geweest, de temperaturen waren nog te harden.  Ik ben deze zomer wel regelmarig met Nicole op pad geweest, niet voor de leut ntuurlijk, maar voor haar college voorbereidingen. Als je denkt dat Nederland is overstroomd door regelgeving en formulieren, nauw hier kunnen ze er ook wat van. Had je het eene formulier net ingevuld en afgeleverd, kwamen er were twee nieuwe voor in de plaats. 

Ash's college ging allemaal wat makkelijker, hadden maar een extra formuliertje nodig om haar in het tweede jaar te krijgen. Ash heeft er zelf niks van gemerkt. Die heeft de afgelopen drie maanden in Dublin, Ireland vertoeft. Morgen gaan we haar weer in Toronto ophalen en horen wat ze allemaal over dat groene eiland te vertellen heeft. Door de economische mallaise was er geen werkt en hebben ze zich de drie maanden moeten bezig houden. Gelukkig is Ash goed met geld en hebben we maar 1 x haar financieel moeten redden.

Ja, de zomer is niet alleen weertechnisch voorbij maar ook het thuis zitten voor Nicole en ikke komt ten einde. Op dit moment is Nicole al bezig met het behalen van haar EHBO-diploma was ze nodig heeft voor haar ECE opleiding, Early Childhood Education oftewel kinderjuffrouw. Zei begint , net als Ash over een week. Ik mag nog een maandje langer thuis blijven, ik begin namelijk eind September. Ik ben alweer deze week begonnen met mijn part-time baan, het eindelijk is het thuiszitten dan voorbij en kan ik me weer nuttig maken en wat bij leren.

Ja, die zomer is al weel lang voorbij, als tie ooit begonnen is, nachten zijn weer kouder, gemiddelde temperatuur is lager, je kan het najaar langzaam horen naderen, ook de geuren komen er weer aan. Hopelijk brengt mijn lievelings jaargetijde, de herfst, meer voorspoed en satasfaction. Laat de HERFST maar komen!

Tornado's................................. in Ontario...?

De titel zegt het al, er zijn normaal weinig of geen Tornado's in Ontario. Misschien één kleintje per jaar, maar niet echt waar je  jezelf op voorbereid. Maar er zijn uitzonderingen, zoals 2 dagen terug, niet één maar waarschijnlijk 5 of 6 tornado's raasde over zuid west Ontario. En waar is Zuid West Ontario, neem Toronto en alles met een straat van 150 kilometer er om heen. Ook Kitchener, waar wij wonen, zit in die straal. De meeste tornado's waren rond Toronto, Vaughn, en ten noorde van Toronto. Er was jammerlijk een dode te betreuren, een jongetje van elf. Verder alleen maar een hoop schaden aan huizen en electricitiet kabels en bomen. Het filmpje hieronder zie je de tornado die over Vaughn raasde.



Hier in Kitchener, zagen we wel de groene wolken, groen wolken geven aan dat er veel kans op tornado's is, voorbij komen en een hoop electrische ontlading in de lucht. Ook hevige regenval en windstoten hadden we hier. Eigenlijk de hele zomer hebben we al veel last van T-storms, bliksem, wind en regen. Het is het zomertje wel en dan moet je indenken dat het hurricane en tornado seizoen net begonnen is. Misschien staat ons nog heel wat te verwachten.

Eindelijk heb ik ook een part-time baan gevonden die prima samengaat met mijn full time student zijn. A.s. maandag begin ik weer te werken, weer in security en weer bij mijn oude company. Ze wilden me graag weer terug hebben, gelukkig! Ik ga 18 uur werken en dat is precies goed genoeg om niks van mijn WW te hoeven in te leveren. Hopelijk  komt alles weer in wat beter vaar water en kunnen we weer gaan opbouwen. De studie HR management zal me zeker helpen om wat makkelijker terug te keren in HR.

André van Duin en..........................................Caro

Caro en ik zaten gisteren gezellig voor de TV naar een oude DVD van de André van Duin show te kijken. We hebben er een hele hoop en zijn ze stuk voor stuk aan het bekijken. We lachen een hele hoop af en we herkennen nog veel van al die sketsjes van 30 jaar geleden. Gisteren zaten we zelfs mee te bleren met een van zijn songs "Hoor de klokken luiden". Pepper vond het allemaal maar een hoop kabaal en vluchte naar beneden. Zowat bij het einde van de DVD, terwijl de camera het publiek in zoomde, dacht ik dat ik mijn schoonmoeder zag.......... das schrikken.... Naast me hoorde ik op hetzelfde moment  op z'n plat Amsterdams "Verrek..." Ik keek haar aan en zei nog " leek net of ik je moeder zag!" Waarop Caro antwoorden ":dat is ze ook en ik zit er naast!!!" Echt?. De dvd moest dus effe terug en ja hoor dat zat men schoonmama met haar dochter van twaalf of zo......Caro. Wat later vertelde ze me dat de scene al bekend voor kwam en dat ze die waarschijnlijk in Carréé gezien had. Moet zeggen dat dit toch wel een bijna nachtmerrie was die ook daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Je ziet niet elke dag je vrouw als twaalf jarige op een DVD en dan nog je schoenmoeder er naats ook!  Zouden er ook nog oude "Klassenwerk" uitzendingen te vinden zijn....... Heb namelijk in de zesde van de Pastoor Kuijperschool daar aan meegedaan...Gekkenwerk.

  Ik heb de bewuste scene op U tube gevonden. Je zal die twee er zeker twee keer op tegen komen.  Her kijkene van deze scene is op eigen risico, andere gelijkenissen van personen is alleen maar in je hoofd, ze zjn het niet.

Veel plezier!

Van thuiszitter tot ............................... student?

Nog maar eens een tweedelige titel voor mijn blog. Ja, dat thuiszitten doe ik nu al ruim 5 maanden en schiet niet echt op. Ik ben met allerlij klusjes bezig geweest zoals, plantenbakken maken, garage ingericht, plantjes en boomjes in de grond gestopt en bezigheids therapien,  lange wandelingen met Peppe, die soms niet meer mee wilt want de wandelingen zijn iets te lang voor hem. Nicole overal naar toe rijden, meestal naar het College voor de papieren handel en naar Andrew. Een eenzijdig bestaan maar ik houd het nog vol. Caro is druk aan het werk en maakt gemiddeld weken van 45 uur en verbetert het eene sale record met het andere. Natuurlijk ben ik nog elke dag bezig met het bekijken van banen en het versturen van CV's, maar nog niemand heeft echt interesse getoont in deze ex-militaire ambtenaar.

Een van de dingen die me als goede kandidaat tegen zitten is mijn vooropleiding. Zoals ik al vaker vertelt heb zijn ze hier gek van Canadese papieren en laat ik die nu net niet hebben. Een paar jaar terug ben ik al begonnen met het halen van die papieren maar het is redelijk kostbaar ($ 8000) en als je dit partime doet, duurt het enige jaren. Van één van mijn werkelozen buurmannen, ja we hebber er nogal wat in onze straat, hoorde ik dat de Government 2e kans mogelijkheden bied. Dit houdt in dat als je qualified bent ze jouw opleiding betalen. Klinkt goed he. Afgelopen woensdag ben ik naar een application session geweest en ben de eerste ronde door, heb alle formulieren ingevuld en zijn nu bij de instanties die moet gaan beoordelen of ik voldoe aan alle eisen. Als alles goed gaat hoor ik volgende week of ik in september voor een jaar naar school kan, betaald door de Ontario Government. In plaats van 5 jaar doen over de opleiding ben ik volgend jaar april al klaar met mijn opleiding en hopelijk zal dit me meer helpen om een passende baan te vinden en uit die tuinstoel te komen. Het enige aparte er aan is dat ik dan samen met Ashley en Nicole op het zelfde college zit. Zullen ze wel mee willen rijden.

Heel wat anders, om toch ng een beetje de Nederlandse gezelligheid te hebben nodige we elke twee weken een stel uit, vrienden enzo, om bij ons te komen BBQ-en. Moet zeggen dat het toch wel gezellig is om zo een avond door te brengen in plaats van films te kijken. Het enige met Canadezen is dat ze nogal formeel zijn tijdens die bbq's het is niet ze "vrij" als in Nederland, maar dat mag de pret niet drukken. En door een van die BBQ's gaan we donderdagavond naar een theater voorstelling, ook weer eens wat anders.

Wat nog meer... Oh ja, afgelopen zaterdag zijn we naar Rockwood geweest. Dit is een heel klein stadje zo'n 40 kilometers ten oosten van ons. Voor diegene die Ontario een beetje kennen, vlak bij Guelph. In Rockwood is een speciale Conservation Area, soort van natuurmoumenten, met meren, sink holes, caves een oude water mill en zoals de naam van het plaatsje al zegt Rocks. Moet zeggen dat het een heel mnooi park was met een oerbos uitstraling een leuke plaatsjes van oerbos, stijle rotsen en water. Zoals de licence plate van Ontario zegt ...."Yours to Discover".

Michael Jackson......................................en ik

De hele wereld heeft het over Michael Jackson en ik zit me te bedenken wat heb ik eigenlijk met hem. Kijkend naar zijn 'uitvaart-show' kom ik er achter dat ik ook wel wat met MJ had. Niet de MJ zoals de meeste hem waarschijnlijk kennen, met de video clips die film zouden kunnen zijn, nee, meer de MJ toen hij nog wat jonger was, net als ik. De ingetogen jongenman die liedjes zong die de gevoelige snaar bij mij raakte. Zoals "Ben" en " One day in my life". Echter Ben of One day is niet mijn favoriet, ik had Caro er voor nodig om mijn MJ best song te herinneren het is "She's out of my life" Een song van MJ wat mij iets doet en dat is heel wat als iets mij wat doet of mijn emotionelegen activeert.

MJ bedankt voor de gevoelige songs uit de tijd dat we nog jong waren..............

Van Niksdoener tot Timmerman................................................ Ik.

Als je al vier maanden thuis zit en elke ochtend naar vacatures zoekt op het internet, Nederlandse TV op internet bekijkt en ziet dat je buik grotere vormen aanneemt als ooit te voren, dan is dat een teken dat je ook eens wat meer aktiever dingen moet gaan doen. Dat stelde ik dus vandaag vast. Wat te doen...? Eigenlijk had ik die gedachte al eerder en soms is Caro zo goed om ook mee te denken. Afgelopen zondag hebben we nieuwe fleurige plantjes gekocht om naast het huis te planten en plantjes voor in potten, zodat de achtertuin, (grasveldje) ook wat meer kleur krijgt. We hadden al eerder wat potten met groenten planten en tuinkruiden in de tuin gezet. Er gaat tot niks boven eigen BBQ kruiden, tomaten en groene en rode paprikas. Moet zeggen dat we samen leker getuiniert hebben en de zijkant van het huis is er een heel stuk gezelliger op geworden.

Na al die aktiviteit van gisteren heb ik vandaag aan mezelf beloofd om er mee verder tegaan. Als eerste diende het gras weer eens gemaaid te worden, zo gezegd zo gedaan. Grasmaaier uit de garage gehaald en ons veldje weer geschoren zodat het er weer een beetje vertoonbaar uitziet. Ook Pepper was heel blij met het vers gemaaide gras en liet dat blijken om zijn wateroverlast tegen het hek aan te deponeren, Pepper bedankt!! Ach soms moet je die beesten ook wat gunnen.

Wat kwam er nog meer uit mijn handen? Zoals ik al zei hadden we ook potten gevuld met planten voor in de achtertuin. Caro had het idee om wat planken te maken waar we de planten konden opzetten, Goed idee!! Ik wilde wel vrijwiliiger zijn om die dingen inelkaar te zetten. Sommige zal nu al denken, Mario die iets in elkaar moet timmeren, weet tie het zeker?  Gisteren had ik de batterij van de electric schroevendraaier al in het stopcontact gestopt, kon dus vanmorgen meteen aan de gang. Na de juiste planken en balkjes te hebben uitgezocht begon ik de eerste plantenplank in elkaar te zetten. De accu van de schroevendraaier hielt het zeker 4 schroeven vol dus de rest van de schroeven heb ik er maar met een hamer ingeramd. Ach, 'Holmes On Homes', een Canadese doe-het-zelver aka 'Bob de Builder, zal het zeker niet eens zijn geweest met de wijze waarop ik alles in elkaar heb geflanst, maar, al zeg ik het zelf, het resultaat mag er wezen, de planten staan er keurig bij!. Nog even wachten of de 'Generaal' het er ook mee eens is, maar dat weet ik vanavond pas. Er is iemand die al wel heel blij was met de planken, Kitty. Hij stormde meteen naar het hoogste plankje om er lekker, in de schaduw, onder te liggen. Wat een kat allemaal kan doen om een mens gelukkig te maken. Concluderend kan ik zeggen een aktieve dag geweest en doordat het 27 graden is heb ik een hoop vocht verloren en hopelijk ook wat pondjes .