Employment Insurance administratie

Werkeloos zijn is juist het tegenovergestelde van werkeloos zijn. Werkeloos in Canada word Employment Insuarnce (EI) genoemd, weinig loos in dat woord en het klinkt ook wel wat vriendelijk, Hé ik zit in de WW' of I'm receiving Employment Insurance', zeg zelf wat klinkt beter? Het WW kantoor hier in Canada heeft ook een leukere en gezelliggere naam, namelijk 'Service Canada", ze verlenen service in plaats van ' hé moet je niet eens gaan werken!"

Om je  EI te ontvangen dien je twee wekelijks je ww-briefje in te vullen en dit doe je via het internet, er worden wat simpele vragen gesteld en e een paar dagen later wordt de EI automatisch op je bankrekening overgemaakt. Dat klinkt simpel en weinig administratieg geneuzel zal je zeggen. Het wordt wat anders als je tijdens je EI ook nog eens part-time werkt. Ja je mag hier naast je WW ook part-time werken to een maximaal vastgesteld bedrag. Als je salaris boven dat bedrag uitkomt wordt het te veel ontvangen salaris automatisch evenredig van je EI afgehaald. Je moet dus wel goed bijhouden hoeveel uren en salaris je elke week hebt gewerkt c.q. heb verdiend. Trouwens ik sta ergens op de foto, de foto staat op de web stite van de security agency waarvoor ik part-time werk.

Dus als je werkt, terwijl je EI ontvangt, moet je een administratie gaan bijhouden betreffende de uren en salaris wat je hebt verdiend. Als je daarnaast ook nog naar College gaat en dat je wordt gesponsord dooor de Government dat wordt het allemaal nog interessanter. Zoals jullie al weten zit ik in een EI program, Second Career, opleidingsrichting Human Resources. Deze opleiding is full-time. Op de webstite van Canada Service, waar ik mijn EI form invul willen ze ook graag weten hoeveel uren ik in een bepaalde week op college gezeten heb en hoeveel dolaren ik als allowance heb ontvangen. Je moet dus ook nog eens je College uren gaan bijhouden. Al bij al een hele administratie, maar voor het voeren van deze administratie wort je dan ook wel goed betaald, Employment Insurance, part-time job en volledig Colege vergoeding. Die Canadezen weten wat Service is.

Luchtfoto's van plaatsen waar ik was en waar ik naar toe zou gaan................8 jaar gelelden

Op een mooie september morgen, precies acht jaar gelden, stapte ik met een collega in een huur auto. We hadden net een bezoek gebracht aan het Nederlands Opleidings Detachement op Sheppard Air Force Base in Texas. Nederlandse jachtvliegers in spé worden daar opgeleid om in straaljagers rond te vliegen. Net voor dat we vertrokken zagen we een plaatje van het WTC in NYC, een kleine vuurbal bij één van de torens. Verder niks van aangetrokken en gingen op weg naar Dallas. Niet om daar de touristische attracties te gaan bekijken, maar richting het vliegveld Dallas-Fort Worth (DFW). De rit Sheppard-DFW is ongevveer 2 1/2 uur, gaande over een rechte weg, door het saaie noorden van Texas, bekende vergezichten met koeien en de

bekende Ja-knikkers, (olie putten). Tijdens de rit naar DFW was er al wat meer informatie over de kleine vuurbal, gespot bij het WTC. Het bleek een passagierstoestel te zijn geweest wat zicht in één van de torens had geboord....men sprak al over een terroristiche aanslag. We keken elkaar eens aan en zeiden" dat ziet er niet goed uit en het zal wel een gekke huis zijn op het vliegveld.
We moesten daar een vlucht halen naar Dothan in Alabama. We gingen daarheen voor ons volgende bezoek, het Nederlands Opleidings Detachement Fort Rucker. Onze helikopter vliegers krijgen daar hun eerste helikopter opleiding. Nog steeds rijdend richting Dallas hoorde we dat een tweede passagiers toestel in de tweede WTC toren was gedoken. Dit was zeker compleet mis en om het nog erger te maken kwam ook het nieuws door dat het Pentagon in Washington, D.C. was aangevallen door een passagiers toestel. We probeerde via onze cellphones D.C. te bereiken, echter dat was niet mogelijk, het gehele mobiele net was dood. Uit eindelijk aangekomen in Dallas, bleek al snel dat er geen enkel vliegtuig meer zou opstijgen en dat we in Dallas waren gestrand. Het eerste wat we deden was een hotel zoeken, wat best nog een probleem was want wij waren natuurlijk niet de enige die daar vast zaten. Uiteindelijk een hotel gevonden encontact gehad met familie in D.C. (landlijn) Alles was daar oké en één van mijn collega's zou mijn familie in Nederland bellen met het bericht dat ik veilig aan de grond stond. We zijn

uiteindelijk een week in Dallas gebleven. We zijn wel drie keer verhuisd naar een ander hotel. En wat was het goed om naar 5 dagen van stilte, vlietuigen te zien aan komen en landen op DFW. Snel hebben we gechecked of we een vlucht terug naar D.C. konden boeken, wat nog gelukte ook!. Zaterdagochtend vroeg zouden we terug vliegen naar Dulles International Airport, Washington, D.C. Naar een rommelige check in, ze vonden niet mijn leatherman mes in mijn koffer, kwamen we aan op een zwaar bewaakt vliegveld. De reden van al deze omzwervingen kennen we allemaal en de oplossing is er nog steeds niet, of dit ooit opgelost zal worden is maar de vraag, voor mij is het meer een begin van een volgend tijdperk, we shall see. Laatste lucht foto is van het WTC terrein in NYC. De plek die 9-11 een gezicht gaf.

From Shakespeare to.................................................St. Mary's

Gisteren was het Labour Day de laatste dag van de vakantie en het begin van een nieuw school jaar. Ook het einde van de zomer, zwembaden dicht, en geen geluier meer. Wat doe je op zo'n dag, in iedergeval geen labour. Nicole had een afspraakje met haar vriend die in Stratford, ON woont,  voor het overblijfsel, Ash, Caro en ik om de omgeving daar eens te verkennen. Stratford ligt ongeveer een half uur ten zuid westen van Kitchener.

Als je door Stratford rijdt zie je een wat ouder stadje wat zijn cultuur goed heeft vastgehouden, alle gebouwen en parken goed onderhouden en als er geen auto's waren zou je denken dat je weer terug was in de late 18 honderd's. Dat alles in Stratford er zo goed en oud uitziet heeft een reden. Voor de Engels kenners onder ons die ook nog eens van oude leesttof houden, denken bij  Startford meteen aan Shakespeare. Shakespeare leefde in het middeleeuwse Stradford aan de Avon, niet in Canada natuurlijk maar in het oude Albion. Reden voor het Canadese Stratford om hun stadje
om te toveren in een 'Shakespeare' stad. Door het hele stadje heen kom je herinneringen tegen met betrekking tot Shakepeare, huizen, theaters, straatnamen en aangelegde engelse tuinens. Yup, theaters.

Elk jaar is er het beroemde SHAKESPEARE FESTIVAL, waar in de diverse theathers Shakepsears stukken worden opgevoerd. Van heinde (of hijnde? lol) en ver stromen tienduizende Shakespeare liefhebbers naar Stratfrod om dit te theathergeweld te beleven. Voor ons drie een leuk stadje om te flaneren en gezellig op een buitenterras, jawel een terras, te dineren. Voor diegene die in de buurt wonen kan ik Stratford zeker aan bevelen!


 Verder zijn we naar vele omwegen in St. Mary's aangekomen. We dachten haast dat het helemaal niet bestond, maar uiteindelijk, via Stavistoke, hebben we het kleine slaperige plaatsje gevonden. Wat is er nu zo al te zien in dat plaatsje. Op Labor Day niet veel, alles is dicht op Tim Hortons na. Maar vele gebouwen zijn van steen en lijken op kleine kasteeltjes en midden in het dorpje vind je aangelegde watervalletjes, waar je lekker met je bloten voeten in kan wandelen. En dat is het zo'n beetje wel. Waarom die watervalletjes? De regio stond bekend om hun vele Mills, molens die werken via waterkracht, waarvan ik er geen een meer van ben tegengekomen. Voor wat geluier en gewandel is St. Mary's een leuk dorp, maar dat is het zo ongeveer wel.

Volgend weekend is er in de regio een hele hoop meer te doen, de aanvang van de herfst, met in elk dorpje, stad of township een FALL FAIR. Boeren op tractoren, velden vol met kraampjes met verse groenten en wat al niet meer. De moeilijkheid is alleen om de leukeste fair te vinden, want ze zijn namelijk allemaal in het zelfde weekend.

Maar alla, de zomer is voorbij, beide dames zijn naar College, ik vokgende week, alles is weer normaal..............