Het is grijs, oud, in een zaal en roepen Bingo......

Woensdagavond, 7 uur, een zaal vol tafels en stoelen, grote tv's hangen aan de wand en niet te missen grote schermen met cijfers. De zaal zit half vol met oma's en opa's en hier en daar wat jongere ouderen. Voor hen grote vellen vol nummers en letters in diverse kleuren en formaten. Sommige hebben zelfs een computer voor hun neus staan. En zeker niet te missen stiften... van die grote dikpunters. Ik ben aan beland in een van de oudste, meest gespeelde gokspellen van het noordelijk halfrond (Noord Amerika), namelijk een BINGO hall!! Yep Bingo, bingo is net als paardenrennen, casino's en slotmachines de meest bezochte tijdverdrijvende zaken die de Canadezen, na het drinken van bier "at the cottages", doen. Gokken zit in de genen van elke Canadees. Als je terug kijkt naar de geschiedenis is dat ook niet zo vreemd. De emigranten verlieten hun land en gokte op een beter bestaan aan de andere kant van de grote plas. Misschien hebben de Natives er ook wel een steentje aan bij gedragen. De meeste casino's worden gerund door Natives in de reservaten, met namen als MOHAWK en meer van die indiaan klinkende begrippen. In het nog niet zo vere verleden gingen Caro en een van de vrienden, Tom, naar de Bingo. En na 10 jaar hadden ze besloten om weer eens te gaan en vonden dat ik dit toch wel speciale Canada gevoel ook moest meemaken. Oké, daar zit ik dan aan een tafel naast twee oma's, voorzich een krant of vier aan bingo kaarten, een computer en natuurlijk van die dikpunters.

Als beginneling vond Caro dat ik de wat kleinere kaarten beter kon doen, want anders zou ik het misschien niet bij kunnen houden. En eindelijk we ginnen van start, hopende op cijfers die je met de dikpunten kan aanstippen om een lijn, twee lijne, x of een volle kaart te hebben en bingo te mogen roepen. Na de eerste ronde was er voor mij nog weinig bingo te roepen, sommige anderen hadden meer gelukt en mochte de grote somme geld in ontvangst nemen. Tussendoor werden ook nog allerlij andere gokspelltejes verkocht, waaronder een stukje karton met drie klepjes die je kan openschuren en dan hopende op een prijs. Ze noemen die hotballs en zoiets als Casino Grand! Een van de oma's naast mij had een Casiono Grand en ontving zo'n $ 200. Het grappige is als dan je aan het gefluister al kan horen wanneer de bingo gaat vallen. al die oudjes worden zenuwachtig en als dan de bingo uiteindelijk valt hoor je meer shits dan waar dan ook. Ook onze grootouders kunnen er wat van. Valse bingo? Yep komt voor maar niet echt vaak en grapjes maken dat je nog maar een cijfer hoeft, terwijl iedereen er nog minimaal 20 moet, wordt niet echt gewaardeerd. Ik probeerde het en een van de oma's naast mij kreeg bijna een hartaanval, verder maar gelaten. Op mijn eerste avond mocht ik ook een revolte meemaken. Ik denk dat het ronde 6 was en de lijnen waren al gebingo'd en we diende verder te spelen voor de X. Echter de voorlees mevrouw vond het wel genoeg en had geen zin om de laatste drie ballen te laten omhoog wirrelen. Tja, niet slim want het commentaar was te horen uit al die oude vandagen monden, ACTIE!!!. Na de pauze werd er dan ook door de manager van de zaal omgeroepen dat de laatste drie ballen zouden worden getrokken..... alleen een probleem de kaarten van die ronde lagen al de de vuilnisbakken, die netjes zijn gestationeerd naast de tafels. Wat er toen gebeurde deed me terug denken aan de zwart/wit foto's van de laatste oorlogwinter in Nederland. De oudsjes zaten met hun hoofd in de vulnisbakken om de "groene" kaarten er weer uit op te vissen. Een komisch en uniek gezicht. Na het leeghalen van de vuilnisbakken en het trekken van de laatste drie nummers ............... geen bingo! Wel werdt een ieder getrakteerd op een gratis pop. Iedereen weer blij, en op naar de finale, Caro met 8 kaarten voor haar neus, totaal zo'n 24 spelletjes en ik met vijf. Zal het nu gaan gebeuren en gaan we naar huis met 5 grand!.............Nope niks gewonnen maar een ervaring was het zeker. Na de Nederlandse klompendans, het houtzagen in Oostenrijk, het kaasen gooien in Zwitserland en het boomwerpen in Schotland, mocht Bingo zeker niet ontbreken in de wereldse cultuurbelevenisssen. Misschien iets voor the Verenigde Naties Cultuur bond? Wie weet. Wat ik wel weet dat we naar deze ennerverende gebeurtenissen een andere Canadese cultuur ervaring hebben uitgeprobeerd, het cafe en bier. Moet zeggen dat het Cafe één plaatsje hoger mag als de bingo........ maar ik ben nog jong, niet dan?

Zee, strand and water.....?

Ja, zee, strand en water een veel gezegde zin in Nederland. Op warme zomerdagen een stroom van dagjes mensen richting de kust. Maar hopen dat je er ook komt, naar de elle lange files en na het zoeken van een parkeer plaats. Hoe zit dat eigenlijk in Canada, dat zee, strand en water gevoel. Bestaat dat wel? Canada is op één na het grootste land ter wereld en heeft een zeer lange kustlijn. Echter als je kijkt waar wij wonen, Kitchener in de provincie Ontario, zie je maar weinig zee of oceaan. Wat we hier wel hepen is een meer, niet één maar een paar duizend. Vele hiervan zijn zelfs op rij afstand. Vorige week woensdag was het aardig heet hier en we pakte het plan op om ook naar een lake te rijden om daar ff lekker te zonnen baden en wat bij te komen van de sleur. Oké welke?, niet te ver maar wel het gevoel van zee en strand gevende. Ashley kwam met een idee, namelijk Turkey Point!!! Moet zeggen een fantiastisch idee. Na een uurtje toeren door de binnenlanden van Zuid-West Ontario kwamen we in Turkey Point aan. Turkey Point ligt aan Lake Erie, één van de grote meren in Canada. Aan de andere kant van Lake Erie ligt de USA. Het eerste blik was perfecto mundo. Mooi blauw meer en een wit strand. Veder leuke cafetjes en restaurants. Na eerst wat gegeten te hebben in één van de leuke restaurants op weg naar de beach. En verbaasd waren we want het strand was echt heel zacht en bijna wit. Het meer was heel schoon en nadat we het water in waren gelopen voelde de bodem heerlijk aan! Een prima plek! een aanrader. Na lekker luieren, afkoelen in het water en gebeten worden door strandvliegjes, gingen we weer op huis aan. Al bij al een zeer geslaagde dag en een onthouder voor de komende zomers. ONTARIO, YOURS TO DISCOVER!

Ben ik lui of lui..............

Dat is een zinsnede voor onze kat. Toen ik hem gistere avond zo zag zitten dacht ik eerst dat de kat teveel bier had gedronken. Hij hang er zo bij van doe er nog maar een. Het beest is veelste vet en blijft maar vreten, is het niet zijn eigen eten dan is het wel dat van de hond. Alles wat eetbaar is gaat naar binnen. Het resultaat is dan ook wel dubbel te zien. Aan de kat zelf en aan de kattenbak. Zal verder niet in details treden. Hopelijk krijgen we snel een tuin, zodat hij er wat pondjes vanaf kan waggelen. Rennen kan ik het niet noemen dat voortbewegen van hem.