Ons nieuwe huiske

We wonen nu alweer zo'n drie weken in ons nieuw huiske. Het meeste is aan kant en opgeruimd. Alles heeft zijn plaats gevonden en we zijn er zelf heel tevreden over, het voelt cosy, huiselijk aan. We vinden met zijn alle dat het een veel gezellig huis is, ook al hebben we geen family room meer. We hebben geprobeerd om van de basement een soort van family room te maken, er staat een tafel met stoelen, bank, boekemkasten en nog meer spul. Zelfs Ash heeft er al een paar keer geslapen, toen we weer eens een week van 40+ graden op ons dak kregen.

Hier onder vind je wat plaatjes van ons nieuwe huis.

De verhuizing ging allemaal heel soepl met uitzondering van tv en telefoon. Mijn god, want een stelletje oellewappers zijn het hier. Voor de TV moesten ze drie keer terugkomen en over de phone.....? Drama, heeft drie weken geduurd, diverse bezoeken en uiteindelijk vrijdag het eerste telefoontje.

Wat verder.... Nicole heeft haar eerste week college (2e jaar) er op zitten en vind het nu allemaal nog goed te doen. Vooral is ze blij met de busverbinding. 12 minuten en ze is op school. Voor beide meiden is de bus een uitkomst. Achter ons huis is een plaza met ook een bustsation, 2 minuten lopen en een keur aan buslijnen. Ook in de plaza alle soort winkels die we nodig hebben, dus we zijn al regelmatig te voet gaan shoppen, makkelijk zeg.

Ik ben al weer drie weken aan het werk als supervisor, heb al iemand de deur gewezen, selectiegerpekken gehouden en iemand aangenomen. Tot nu toe gaat alles prima, zelfs met mijn nieuwe baas. Van horen zeggen had ik begrepen dat het een heel moeilijk persoon was....... Ach, na 24 jaar HR, bestaan er voor mij geen moeilijke personen meer, kan met iedereen wel goed overweg, met uitzonderingen daar gelaten.

Carolien heeft gisteren de leeftijd van 2x25 bereikt, aan de formule kan je al zien hoe ze er overdenkt. Merk er niks van volgens mij is het nog steeds dezelfde Caro.

Verder heb ik ff niks te zeuren, alleen dat we van 22 december to 4 januari in Nederland zullen verkeren.

Weer op Internet TV

Zoals jullie misschien nog kunnen herinneren was Caro vorig jaar op de internet TV te zien bij de Wereldomroep. Zo'n 4 weken geleden haddden we weer bezoek van de Wereldomroep. Nu kwamen ook Nicole en ik aan het woord, zelfs Pepper wist zich overal tussen te wringen. Hier onder zie je het tweede filmpje. De afspraak is al gemaakt voor een derde als we eenmaal in Nederland zijn teruggekeerd.

Losgebroken stier zorgt voor onrust op A59

WAALWIJK -  Een losgebroken stier heeft donderdagmiddag rond drie uur korte tijd voor onrust gezorgd op de A59 bij Waalwijk. Het dier was uit een van de aangrenzende weilanden ontsnapt.

Er ontstond een file van enkele kilometers. Vermoedelijk weggebruikers hebben het beest gevangen en aan een boom vastgebonden, meldde donderdag een woordvoerster van de ANWB. De boer werd werd gewaarschuwd zodat hij het dier kon kalmeren en terugbrengen naar het weiland.

Yeah Yeah I know , I'm a "boer" from Noord Brabant !!!!!

Bevordering................

Als je denkt dat je alles wel gehad hebt hier in het Canadese, dan kan het zijn dat er toch iets onverwachts op je af komt. Zo'n twee weken geleden kreeg ik een telefoontje van een van de recruiters die werkzaam is bij mijn security company. Ze deelde mij mede dat ze voor mij een Account Supervisor baan had en of ik interesse had om die job te gaan doen. Uhhhh......, het zijn dagdienstenn, geen weekenden, 42 uur per week, salarisverhoging (3 1/2 CAD per uur meer), ja uhhh wat zeg je daarop.

Om een indruk te krijgen van de job, had ik als eerste een gesprek met de eigenaar van de mijn company, volgens mij had die al bepaald dat ik de job zou krijgen. Dan een bezoek bij de site zelf. Kuntz Elektroplating Ltd Een bedrijf die allerlij dingen voor een auto verchromen, zoals autovelgen, opstapbeugels etc. Na ampel beraad, klinkt belangrijk, niet?, heb ik ja gezegd.

Door dat ja zeggen, kon ik meteen aan de slag met het inwerken van mijn opvolger, die gelukkig al de taken snel oppakte. Doordat alles opeens in een stroom versnelling ging, liepen de schedules van de twee sites, lekker in elkaar over, nauw ja lekker. Ik werk (te) nog steeds de nachtdiensten bij Lear en starte afgelopen vrijdag met mijn training (3 uur) bij Kuntz. Meteen al de volgende dag, had ik mijn eerste dienst te pakken, van 3pm tot 11pm. Meteen kennis gemaakt met sommige van mijn employees, heb er iets van 5 plus nog wat floaters. Ben bij mijn thuiskomst maar niet naar bed gegaan want Lear verwachten mijn weer rond 3.30 am, een paar uur later. En natuurlijk was er weer eens een communicatiestoornis, namelijk de eerste employee kwam pas om half 6 aanzetten. Had dus wel kunnen gaan pitten.....

Maandag op dinsdag nacht heb ik de laatste trainingssessie met mijn opvolger bij lear, om dan woensdag te starten bj Kuntz. Ja, het kan raar lopen , als je zelfs al bezig bent om het land te verlaten en op de valreep nog even een bevordering aangeboden krijgt. Echter de plannen blijven ongewijzigd.

Verhuismaatschappij

Ik kan me nog goed herinneren dat verhuizen in Nederland altijd een dure aangelegenheid was, een rekening van duizenden moneten werd je gepresenteerd. Hier in Noord Amerika ben je je eigen verhuizbedrijf. Je trommelt wat vrienden en familie op die je mee helpen verhuizen. Natuurlijk gebeurt dit ook in Nederland en hopelijk heeft een familie lid of vriend ergens een vrachtwagen die je voor een krat bier kan lenen.

Hier is daar een hele markt voor, namelijk U-haul. Bij deze maatschappij kan je allerlij soorten verhuismateriaal huren c.q. kopen. Je huurt je vrachtwagen, diverse formaten, aanhangers, pick-up trucks, Van's en je kan aan de slag. Als je ook nog dozen nodig heb kan je die ook meteen via internet er bij kopen. Dekens nodig?, geen probleem, lorries, plakband + houder, zakmes, touw, ze hebben het allemaal. En mocht je geen vrienden hebben, kan je ook meteen een verhuiscrew er bij bestellen.

Lekker makkelijk toch? Voor deze verhuizing heb ik net oook maar even mijn aankoop gedaan, een 17' truck (24 uur), vrachtwagen rijbewijs niet nodig, verder niks extra , een rekening van $ 45. Bijna net zo duur als een doos (28 flesjes) bier. Gemak dient de mens.

Holland here we come..........the second step!

 Zoals als in de eerste "step" genoemd is de tweede step het zoeken van een huurwoning. Op de dag van de verkoop van ons huis zijn we dan ook maar meteen op zoek gegaan. Alle rental house internet sites zijn bezocht. We kiezen natuurlijk niet zo maar de eerste de beste die we leuk vinden, we hebben een aardig lijstje waar zo'n huurhuis aan moet voldoen, zoals: Groter dan 1200 sqft, basement (finished is niet noodzakelijk), een garage, een kleine tuin, zelfde maat of grotere kinder slaapkamers, en het alle belangrijkste de bus moet vlakbij zijn. Dit omdat beide meiden nog steeds naar college gaan en Ash ook vak de stad in gaat of naar vrienden gaat.

Het eerst huis wat we gingen bekijken, was een gloednieuw townhouse, voldeed aan de grote, kleine basement, garage, geen tuin maar een deck, zelfde maat slaapkamers en bus dichtbij. Wow dat was zeker een goed begin, maar meteen een application ingevuld. Daara twee huizen gezien waar de honden geen brood van lusten. Huren in Canada betekent nog niet dat huurders het ook netjes houden, minder dan dat, het is soms een grote puinhoop. Daarna weer een leuk townhouse gezien, wat aan alle eisen voldeet, zo dat was nummer 2. De volgende dag weer op zoek gegaan, een single detached bugalow....Klinkt heel leuk, maar als een huis er van buiten er een beetje verwaarloosd uit ziet, is het van binnen nog erger. Ik denk dat we er 1 minuut zijn binnen geweest, zo smerig en uitgeleefd. Caro vroeg nog netjes of de huiseigenaar enig schilderwerk ging doen en wat opruimen, Het laconieke antwoord was "No".

De vrijdag was aangebroken en beide huizen op het lijste hadden aangegeven dat ze vandaag uitsluitsel zouden geven. Echter niets ontvangen. Gelukkig vond ik op het net nog een ander townhome was ons wel wat leek. We konden het meteen bezichtigen. 1300 sqft, garage, grote basement, kleine tuin, grotere slaapkamers. busstation om de hoek. Yep, dat wordt tie, meteen een application ingevuld. Ze zouden ons z.s.m  berichten. En ja, zondag kregen we een email dat ze het huis graag aan ons wilde verhuren, wij blij!. Het grappige is ook dat we zaterdag al een telefoontje kregen dat we ook voor huis 1 waren gaccepteerd, echter het laatste vinden we de beste, dus de andere afgezegd.

Als alles goed is hebben we dit weekend de sleutels al en hebben we een maand om over te huizen, perfect. Het is in Canada namelijk gewoon dat je in één dag alles leeg haalt en overhuisd naar je nieuwe huis.

Zo aan de slag dan maar! (de foto's zijn ons nieuwe stulpje). Een perfect plek voor een jaar, en op naar "step three".

Holland here we come.................... The first step!

Uhhh gaan jullie terug naar Nederland? Yep, dat is wel de bedoeling en gisteren is de eerste stap gezet. Het huis is verkocht, geen kleine lettertjes meer, alle condities zijn er af. Het huis is zelfs verkocht voor "asking price" dus je kan wel zegen dat we er erg blij mee zijn. Was toch wel een blije dag gisteren, namelijk Marianne en Adriaan zijn getrouwd!! En ja, wij waren er niet bij. We kregen zo'n maand geleden een email van mijn broer dat ze 16 juli zouden gaan trouwen, Mooi dachten wij, dan kunnen we er volgend jaar bij zijn. Echter het is/was niet in 2011 maar in 2010, gisteren dus. We hebben wel afgesproken dat we er begin december, van dit jaar, zullen zijn. Dan kan ik ook meteen wat headhunters bezoeken waar ik nu al contact mee heb.

De tweede stap die we nu moeten nemen is het vinden van een huurhuis. Gisteren zijn Caro en ik al begonnen om op Kijiji, Canadese "marktplaats", een geschikte woning te vinden. We heben er al een paar gevonden en gemailed en gebeld voor een viewing. Wordt vervolgd. De derde step is het zoeken van een baan in Nederland. eigenlijk geen derde step, ik ben al een paar maanden bezig om mijn voelsprieten uit te steken. Echter nu het huis verkocht is zal ik nog intensiever gaan zoeken. Mocht ik een baan voor de zomer 2011 vinden, dan zal ik eerst alleen naar Nederland gaan, dit omdat Nicole, die mee wilt, eerst haar college moet afmaken. Dat geeft ons ook tijd om voor Caro en Nicole de IND perikelen rond te breien. Al bij al een goeie dag gisteren.

Voor Nederlandse lezers die naar Canada wilen, zal dit misschien de omgekeerde wereld zijn, druk bezig om Canada juist in te komen, gaat een Brabants-Amsterdams-Canadees gezin terug naar Nederland. Maar veel succes voor al die emigranten!

Growing older.....

Tja, we ontkomen er niet aan, we worden allemaal ouder. Als ik me 's-morgens bekijk en zie die bos rechtovereind staande grijze haren, dat weet ik zeker dat ik de helft ben gepasseerd. Het lijkt zo kort geleden dat ik nog een tiener-jonge adult was. Ook toen waren er grijze haren, een paar, maar was slank als een den en energie als een race paard. Nu zegt de weegschaal dat er drie cijfers gemeten zijn, en hoe kom je terug bij twee...? Energie? Dat valt best wel mee, uren die ik nu maak heb ik in mijn "Nederlandse" leven nog nooit gemaakt. Val soms wel wat eerder in slaap, vooral als ik op de bank naar een film probeer te kijken, maar het valt niet tegen dat ik soms na 14 uur werken, nog redelijk fit ben.

Niet alleen de bad kamerspiegel geeft aan dat je ouder wordt, ook de kids laten zien dat ze ouder worden. Kan me nog herinneren dat Nicole en Ash van die tere kleine kindertjes waren. Alhoewel Ash nog steeds geen gram teveel heeft, kan je in haar gezicht zien dat ze toch al in haar early 20's is. Nicole is helemaal het tegenovergestelde van acht jaar geleden. Die ziet er echt wel meer volwassen uit, met haar achttien.  Ja, de tijd gaat snel, lichamelijk vooral, maar in mijn geest voel ik me nog steeds die "jonge god" uit de tachtiger jaren. De foto links is Ash en rechts is Nicole.

Eenmaal een KLu-er altijd een KLu-er

Als je ergens 24 jaar hebt gewertkt, en nog met veel plezier ook, dan zal die "ouwe baas" je altijd blijven trekken. Zoals ook de foto hier. Een foto met de F-16 van het F-16 Display Team. Tis toch wel een mooi plaatje he. Las in sommige commentaren in de digi krant. dat mensen het onverantwoord vonden om een F-16 in die kleuren te spuiten......dat alleen voor het WK. Zulke mensen zou ik liefst even recht in de ogen kijken en vertellen dat ze eerst moeten denken voor dat ze stompzinnge woorden uit hun mond laten vallen. Namelijk die F-16 vliegt al enkele jaren in die kleuren rond. Deze F-16 wordt ook gebruikt voor demo's tijdens vliegshows. Maar ja, sommige zullen het nooit snappen. je moet er gewerkt hebben om het te begrijpen. (Aoo bd)

Het oranje gevoel

Aan deze kant van de oceaan is het "Voetbal" niet echt populair, ze noemen het dan ook "soccer". Soccer wordt vooral gespeeld door meisjes, een ras echte nederlanders zou dus zeggen een "mietjessport". Bij ons in Kitchener staat VOETBAL met grote letters geschreven. Dit komt vooral dat 75% van de bevolking hun roots in Europa hebben liggen. Zoals ik al eens schreef rijden hier veel auto's rond met hun land vlaggetje. Een bekende van Caro vroeg of voetbal wel leefde hier in Canada. NATUURLIJK, om dat te bewijzen vind je hier foto's van de finale wedstrijd uitgezonden in Toronto, welke kleur zie je?

Lonely Dutch voetbal fans....

Ook wij kunnen natuurlijk niet achter blijven met het bekleuren van huis en auto's. Nu er nog maar 4 teams over zijn, verdwijnen ook alle landen vlaggetjes van de auto's Hier en daar zie nog een duits en een nederlandse vlag op een auto zitten. Hier in de wijk is het nog treuriger, wij zijn de enige met een nederlandse/oranje vlag aan het huis en op de auto. Zelfs Nicole heeft maar een oranje jack aangetrokken. Heeft toevallig iemand nog een lange slinger met nederlandse en oranje vlaggetjes?

New Dutch Navy suits

Het marinefregat Hr. Ms. Van Amstel steekt het Nederlands elftal vanuit het Caribisch gebied een hart onder riem met een originele geste: een oranje ‘paradeerrol’. Dit ceremoniële eerbetoon vond gisteren plaats als geestelijke ondersteuning voor de kwartfinale tegen Brazilië.

Bij een paradeerrol maakt de bemanning de contouren van het marineschip zichtbaar door vrijwel voltallig aangetreden te staan op de hoofddekken van het schip. De Van Amstel opereert gedurende 4 maanden in het Caribisch gebied als stationsschip. Dit gebeurt vanuit Willemstad op Curaçao.Wanneer de patrouilles en ander werk op zee het toelaten, volgt de bemanning de wedstrijden van Oranje.


bron: defensie.nl

Daar zit je dan leker rustig in de tuin, boekje, drankje. Een warme vochtige middag, niet veel in de planning, nachtdienst. Echter even na half twee gaat mijn tuinstoel wat bewegen, niet echt vreemd als je weet dat onze kat en hond de nijging hebben om onder stoelen door te lopen, dus trokt ik het me niet echt aan. Echter het bewegen bleef maar door gaan. Ik keek op uit mijn boek en zag dat de hele tuin aan het beqwegen was, inclusief Caro die naast me zat. De zei" Voel je daat ook" ik knikte en beiden zeiden we bijna tegelijkertijd " Earthquake" Voor Caro niet echt vreemd zo heeft enige jaren in California gewoond. Voor mij de tweede, misschien kan je de "Nederlandse aarbeving in 1992" nog wel herinneren. We gingen richting computer om op internet te kijken wat er aan de hand was. Caro heeft eerst even de lokale tv gebeld. Even internet bekijken zat er niet echt in, het hele net lag zo'n beetje op zijn kont. Nicole gaf aan dat ze al wat reacties op Twitter had gezien. Langzaam aan werd het slaperige Ontario wakker en kwamen de eerste internet, tv en radio mededelingen langs. Toch wel interessant om dit hier mee te maken, het gebeurt niet zo vaak, de laatste, een kleine, was hier zo'n twintig jaar terug.

Gejat van de "Telegraaf"

krachtige aardbeving nabij Ottawa  OTTAWA - De Canadese hoofdstad Ottawa is woensdag aan het begin van de middag getroffen door een aardbeving met een kracht van 5,0 op de schaal van Richter. Het epicentrum van de beving lag 53 kilometer ten noorden van de stad op een diepte van 19,2 kilometer. Dat meldde de Amerikaanse US Geological Survey (USGS). Krachtige aardbevingen in deze regio zijn een zeldzaamheid. In eerste instantie berichtte USGS over een beving met een kracht van 5,5 op de schaal van Richter. Volgens ooggetuigen begonnen gebouwen in Ottawa en Toronto te schudden door de beving. De meeste mensen verlieten de gebouwen in de binnenstad van Ottawa toen het alarm afging. Lokale media meldden slechts wat lichte schade aan gebouwen. Niemand raakte gewond, aldus de politie."

Graduation Day

Yup, vandaag was het dan zo ver, Graduation Day, het officiele gedeelte dan, het diploma was al reeds via de post verstuurd. Het lijkt een beetje op de graduation die je in films ziet, echter we hadden geen hoedjes. Gelukkig maar die kan je alleen maar kwijt raken als die dingen de lucht in worden gesmeten, en vind dan maar je eigen ding terug tussen een paar honderd met haarlak besmeurde hoofddeksels. Echter we ontkwamen niet aan het dragen van een zwarte jurk of priester gewaad. Zoals jeop de foto hiernaast ziet was ook mijn klas, (de helft die aanwezig was) gekleed om naar het seminaere te gaan. Vermoed wel dat alle op de foto aardig wat weesgegroetjes moeten bidden om toe gelaten te worden. Ik ben trouwens de oude grijze man (4 jaar Canada) aan de linkerkant.

Nadat  iedereen zich in het juiste vak had begeven, werden we afgemarcheerd, onderbegeleiding van een blaasorkestjes, naar de ceremonie zaal. Daar werden we met applaus door familie, vrienden en kennisen verwelkomt en konden gaan zitten. Op een podium was het hele hoofdbestuur aanwezig, in alle soorten, maten enkleuren jurken en hoedjes. Na de gebruikelijke toespraken gingen iedereen in een rij langs al die jurken om het diploma, wat we dus al hebben, in ontvangst te nemen. Op onze schouder werd een soort van scherp gekwakt, die later weer diende te worden ingeleverd. Na het applaus voor jezelf werden we weer door een sergeant-majoor in jurk afgemarcheerd naar de opkomsthal en het hele feest was voorbij.

En ervaring?, nah voor deze nuchterr hollander niet echt, kan alleen zegen dat er weer een diploma bij is, #46, en misschien toch wel een beetje trots op mezelf,  om als 45 jarige buitenlander in de top van het HR programma te eindigen.....

Bezigheidstherapie..........

Een therapie die ik op dit moment zeker nodig heb, ben namelijk al sinds vanmorgen half 4 op mijn werk, oh het is nu zes uur in de avond. Gewoon een werkdag van 15 uur en dat nog wel op een zondag, wat zal de heilige Petrus hier wel van denken. Dat Petrus komt later nog eens terug.

Hier in Canada gaat het langzaam weer wat beter met de economie en je kan dat vooral merken aan de productie verhoging bij automotive bedrijven. Sinds enkele maanden werken ze bij het bedrijf, waar ik als security rondzit, over en ze beginnen de ochtend shift ook vroeger. De vraag om onderdelen is op dit moment zo hoog dat er ook in de weekenden bijna full time geproduceerd wordt. Natuurlijk is dit goed, maar als je op dat moment maar twee man security hebt is het wat minder. Mijn supervisor heeft gisteren 20 uur! gedraaid, kan dat wel volgens de Nederlandse wetgeving? Hier wel. Hopelijk blijft het voor mij maar bij 25 uur steken, heb tot nu toe nog niets gehoord en sta gepland tot 7 uur vanavond. We zullen zien.

Tja, wat doe je dan de hele nacht, morgen, middag en avond. Gelukig had ik een stuk of vier health and safety inspections, daar ben ik lekker drie uur mee bezig geweest, nog twaalf van die verotte dingen over. Verder wat extra wandelingen door de plant gedaan, ook weer twee uur. Dan nog wat administrative werkzaam heden, uurtje en voor de rest me bezig proberen te houden met het internet. Lees de Telegraaf en het AD van voor tot achter, vooral de commentaren van lezers, die zijn nog wel grappig. Verder wat vliegtickets sites bekeken, misschien komen we dit jaar nog even naar NL, alleen als het huis verkocht is. De girls moeten het zelf betalen als ze mee willen, aardig van ons he?  Misschien kan ik daar bij wat arbeidsbureaus langs gaan etc.

Een half urutje terug zat ik op de website van de gemeente Waalwijk en vond in het archief een foto met een wel heel bekend persoon er op. Het is een klassenfoto van de St Petrus school, ja daar is tie dan. Wie herkennen jullie op die foto? Nog een hint nodig? het ergens in de  jaren 40 van de vorige eeuw.  Het zou die pater kunnen zijn. nah niete cht, wie zijn niet zo katholiek aangelegd, ook al komen we uit het rooms brabant. Iemand noemt ze "huichelaars" ;-)

Nog 50 minuten, heb mijn liters frisdrank op, zo ook mijn snede brood met salami en kaas. De warme hap is een tijd geleden ook al door mijn strot gegaan. Zit niks meer in mijn tas, Caro heeft de ribbetjes al richting BBQ verhuisd dus kan hier echt niet langer blijven. Al bij al een hele interessante week geweest, heb volgens mij nog nooit zoveel uren in mijn leven gedraaid. Weet niet of mijn company zo blij is met het uitbetalen van 40 overuren, hun probleem.

Van parkeer plaats tot schuttersput.........en een gevulde koek

Het is koud, het ijs zit op het dak van mijn auto en er staat een stevige wind. Later lees ik in de krant dat de wind zo hevig is geweest, dat er vier in aanbouw zijnde huizen zijn ingestort.

Maar even terug, het is dus koud en het waait en zit in mijn auto op een parkeerplaats. Niks vreemd zou je denken, echter het is drie uur 's-nachts en de parkeerplaats is verder helemaal leeg. De gebouwen om mij heen zijn afgesloten en zit hier al drie uur en er zullen nog negen uren volgen. Noemenswaardig is ook dat er geen licht is, geen warmte , geen elektriciteit, geen warme koffie, geen warme hap, nee niets helemaal niets. Alleen mijn auto, enige blikken koffie met oppeper (koud) en wat brood.

Het bovesntaande vertelt wat over mijn werk afgelopen weekend, 31 uur in mijn auto op een lege parkeerplaats, dom voor je uit staren, proberen een boek te lezen met behulp van een lantaarn. Een keer per uur een rondje om een museum lopen, waarbij je schoenen in een 5 centimeter modderpoel verdwijnen. Ik weet niet hoe het met de arbeidsomstandigheden in Nederland is gesteld, of dit soort uren en omstandigheden, “normaal” worden genoemd. Hier in Canada is het heel normaal, en probeer vooral geen commentaar te geven, want dan kan je je baan wel eens kwijtraken. Welkom in het land van de ongekende immigratie mogelijkheden. Sorry voor de wat negetaive bijklank.

Het is maar een tijdelijke part time baan en heb gelukkig nog een andere part-time stek, die verwarming, internet, koelkast, koffiemachine en andere zaken heeft. Helemaal niet slecht dus. Maar de “parkeerplaats stek” is toch wel het uiterste (minimale) in mijn arbeidsleven. Zelfs mijn opleidingstijd bij de Luchtmacht was luxer te noemen. Maximaal 8 uur in een zelf gegraven schuttersput, waar ze regelmatig met warme koffie, thee, soep of een ander soort warm voedsel langs kwamen. Ook was de “CADI” vaak vlakbij voor je gevulde koek en broodje worst.

Tja, dit soort weekenden doet je wel eens terug denken aan die goeie oude tijd in je schutterput op de Ginkelse heide, wachten op een vijand die uiteindelijk nooit is komen opdagen.

Als je al in de vorige blog kon lezen, zijn we bezig met het huis te verkopen. Hierbij de link waar je de add kan vinden ons huis .

We hebben al wat kijkers gehad en zullen je op de hoogte houden als we meer nieuws hebben. Het goede voor Pepper is dat we tijdens een viewing Pepper het huis uit moeten hebben. Zo heeft tie toch wat extra loopjes.

En ja hoor, het huis is verkocht, al in de eerste week, zonder makelaar!, Caro, onze salesmanager, heeft het zelf gedaan. Ook hebben we gisteren te horen gerkegen dat wij zijn geselecteerd voor een huurhuis, een semi backsplit :-) De voorkant is een floor en de achterkant drie!


View Larger Map

We dachten dat we het huis verkocht hadden, het blijkt nu dat de broker van de koper een spelletje aan het spelen is. Hij stuurde een repraiser op ons af en die gaat even bepalen (in 5 minuten) dat het niet zoveel waard is als de koper wenst te betalen, met als gevolg dat de mortgage niet wordt toegestaan. En , het huur huis was rond, op het tekenen van het contract na dan, gaat ook niet door en we kunnen weer opnieuw gaan beginnen. Word ik hier blij van? Nee, niet echt, ach er gaat hier al zoveel mis in de laatste vier jaar dat dit en nog wel bij kan.  Keep you up to date

Het leven van een emigrant gaat niet over.....

 Het leven van een emigrant gaat niet over....., rozen, een dag ijs, een lage horde, het aanwaaien van allerlij leuke job mogelijkheden. En zo kan ik er nog wel wat verzinnen. Na bijna vier jaar vallen en opstaan, blijven we maar vallen. Om een of andere reden wordt ons niet echt veel rust gegund. De hoogte punten van de laatste vier jaar zijn op een hand te tellen en de diepte punten op beide handen en voeten. Ja, ik weet wel dat de eerste jaren 'tropen'-jaren zijn, maar wat meer positievere dingen zouden voor ons zeer welkom zijn. Het enige positieve wat we kunnen vinden, op het samen leven dan, was het huis kopen. Echter door al het banen verlies tussen Caro en mij, hebben we besloten het huis te gaan verkopen. We zijn langzaam, of we zijn het al, huis arm aan het worden, Een veelste groot deel, van onze inkomsten, part-time banen en WW, gaat naar het huis en gelinkte kosten. De maandelijkse vaste lasten groeien de pan uit. Op dit moment kunnen we het huis met een goede winst verkopen. Daar door kunnen we goedkoper"huren' en houden zelfs geld over om een keer bij de "Mcdonalds' te kunnen eten of een pintje te pakken in een cafe. 

Alhoewel ik nu geslaagd ben voor mijn Human Recources Program (GPA 3.84 van de 4/89.4 gemiddeld)) komen de banen niet aanwaaien.De vacatures, zijn in mijn functiegebied, zelfs minder geworden. Ik ben zelfs aan het solliciteren naar banen in Nederland, ja je leest het goed, Nederland. Mocht ik ergens een baan daar vinden, dan zullen we verhuizen naar moeders vaderland, klinkt vreemd...Dus als iemand in NL een leuke baan voor mij en ook voorCaro vindt, laat het even weten. en als je ook nog wat voor een Engelstalige kleuterjuffrouw hebt, ook dan. Nicole wilt namelijk mee. Ash wilt hier blijven.

Al bij al, vier jaar Canada, heeft me aardig gefrusteerd gemaakt, ook grijzer en wat extra kilo's. Het walhallah is het hier zeker niet. Ik zei eens tegen Caro dat je hier als emigrant het alleen kan overleven als je een eigen bedrijf begint.

Morgen komen de Properties Guys langs om ons het zelf-verkopen-van-je-huis-pakket te overhandigen en foto's en een video te schieten.  Caro gaat, als ex salesmanager zelf de verkoop doen. Trouwens nog chappeau voor Caro, ze heeft in de afgelopen drie weken het hele huis van binnen van een nieuwe laag verf voorzien en grote schoonmaak gehouden. We hopen op een snelle verkoop en het plan is om rond 1 augustus te verhuizen. Voor diegene die denken, daar gaat een vakantie stek, dan kan ik zeggen dat we een huis met een finished basement zoeken.

Ik hoop na augustus wat meer positievere blogs te kunnen schrijven. Je zult het zien of niet zien.

Managing Planning for Training & Development

Yup, we zijn weer aardig aan het studeren, het houdt niet op, nog een maand of 2 en een half en het zit er op. De eerste course voor het jaar 2010 hebben we vorig week weer afgesloten. Training & Develpoment voor HR Managers. Best wel interessant, zeker als je zelf trainer en instructeur bent geweest. Een hoop is herkenbaar en ik kan die experience zeker gebruiken. Veel van de vragen in de mid-term en de final kon ik relateren naar mijn werkverleden. Het jammerlijke van deze cursus is dat er geen praktijk inzit. Dit komt natuurlijk dat de cursus nog al kort is, twee weken, dus weinig voorbereidingstijd. Als je je indenkt dat dit programma is samengesteld voor toekomstige HR managers, dan mag je zeker ook wel verwachten dat deze HR managers in de dop, een training kunnen verzorgen. Maar helaas, pindakaas. Niks van dat leuke spul. Voor de meeste zal het wel training on the job gaan worden, wat natuurlijk ook een instructie werkvorm is.

Vorige week maandag zijn we met Human Resources Planning begonnen, voor mij veel bekende thema's en onderwerpen. Het grappige is dat pas in deze cursus de basis principles van een organisatie worden beschreven, zoals, corporate-, business- en lagere strategien. Je zou dit eigenlijk in de eerste cusrsus moeten tegenkomen, het is namelijk de basis van alles. Het goede van deze cursus is ook weer dat aan de andere kant , veel aspecten van de andere cursussen, ook weer in deze cursus terugkomen en daardoor ook de link gemaakt wordt. In de eerste week zijn we vooral bezig geweest met het uitzetten van de grote lijnen om in deze week door te borduren op de meer practische kanten van planning. Vandaag hebben we een lange tijd stil gestaan bij Internationaal HR management. Voor diegene die mij al een tijdje kennen zullen wel denken, "was dat niet het gene waar Mario zich in de States mee bezig hield?'  Veel van dit onderwerp heeft een directe relatie met het werken in het buitenland (tijdelijk), het hele expat gebeuren. Ik zie de komende vrijdag, de final, met een goed gevoel tegemoet.

Wat verder nog, de TJIRP, een afkorting die me soms redelijk gefrusteerd kan maken. De engelse vertaling van deze vogel term is CHRP, wat weer betekend Certified Human Resources Professional, een titel, designation, die je achter je naam mag schrijven, dit echter alleen als je eerst lid word van een HR assocation, in mijn termen de Aso's.

Na die inschrijving, moet je weer op examen, een 150 vragen multiepegok, waarbij je 75% moet scoren. Mocht je dit halen dan komt de volgende stap, namelijk drie jaar ervaring in HR opdoen en dan uiteindelijk mag je de TJIRP achter je naam zetten, professionale mensenvogelaar. Moet je eerst maar een baan in HR zien te bemachtigen.....Ze vragen die designation zowat voor elke functie binnen HR, zo ook voor files-bij-elkaar-zoeker, terwijl het uiteindelijk een titel is voor een HR manager..... Het ergste is dat ze er ook nog veel geld aan verdienen, namelijk, lid worden van de association - $200 gemiddeld per jaar - $ 500 voor de test - nog eens $500 voor preptoetsen en andere te kopen informatiemateriaal. Leuk,, zeker als de hele klas in de WW zit. De designation moet waarborgen dat je een HR professional bent en dat doe je door één keer in de zovel tijd een vragenformulier in te vullen, waarop je verteld wat je allemaal voor leuks in HR land heb gedaan, zoals lesgeven, seminars, maandelijks koffie en borrel dingetjes, nieuwe wetgeving gelezen en nog meer interessant spul. Je begrijpt het al, ik zet mijn vraagtekens bij dit alles. Het enige nadeel is dat je zonder deze vogelaanduiding, geen kans maakt op een hogere HR baan, en dat maar 20%, van de vacatures binnen HR, worden gepubliceerd, de andere 80% worden verdeeld onder de associationmembers. Ik kan dus nog zoveel klagen wat ik wil, ik ben verdoemd om hier aan mee te doen. Wat ik dus, naar veel gemor, maar ga doen.Was het niet zo dat een goeie nederlander dient te klagen? Klein puntje, in oktober is de allerlaatse mogelijkheid om die 150 vragending te doen, daarna is het niet meer mogelijk. Je bent dan veroordeeld om een degree te halen (Bachelor), oftewel naar de universiteit. Begrijp U het?, ik soms niet meer.

2010, wie niet weg is is gezien...........

Het is een mooie, zonnige en koude zaterdagmiddag. Het vriest een graad of veertien, prima weertje om het voetpad schoon te maken. Zoals je misschien wel weet is dat een 'must' hier. Doe je het niet en iemand van de gemeente komt langs, dan heb je grote kans dat je een boete ontvangt. Dus als je wilt of niet, je moet regelmatig met de snowshuffle het voetpad schoonmaken. Ik moet zeggen dat het toch wel lekker was om even buiten te zijn in die vrieskou en wat lichaamsbeweging te ontvangen, een frisse neus en wat werk kan nooit slecht zijn.

Oud jaar was net als anders een niet echt een speciale avond, geen vuurwerk, want dat doen ze hier niet, wel zelf gemaakte oliebollen en appelfrtituurdingetjes. Ook wat spelletjes met de Wii, glaasje champagne en dat was het danwel voor de laatste avond in 2009. Niet echt speciaal, maar terugkijkend op 2009 was een vrolijkere oudjaardavond ook niet passend. Hopende dat 2010 een wat meer relaxter jaar op levert met wat meer positieve kanten dan afgelopen jaar. Alhoewel, we hebben nog steeds ons huis, auto's, werk en al dat soort aards bezittingen. We hopen nu op de MAX prijs van enkele miljoenen, dromen blijft leuk.


Maandag begin ik aan mijn tweede semester op college en hoop dan op 26 maart te gradueren. Waarschijnlijk gaat dat allemaal wel lukken. Dan nog een passende baan vinden en de lente komt dan ook al om de hoek kijken. Wel positief moet ik zeggen. Verder gaan Caro en ik zondag weers eens gezellig naar de bioscoop, jawel met zijn tweetjes, kids kunnen deze keer thuisblijven. We gaan naar 'Avatar 3D'. Heeft hele goeie recensies, zo eens kijken of dat echt zo is.