Holland here we come..........the second step!

 Zoals als in de eerste "step" genoemd is de tweede step het zoeken van een huurwoning. Op de dag van de verkoop van ons huis zijn we dan ook maar meteen op zoek gegaan. Alle rental house internet sites zijn bezocht. We kiezen natuurlijk niet zo maar de eerste de beste die we leuk vinden, we hebben een aardig lijstje waar zo'n huurhuis aan moet voldoen, zoals: Groter dan 1200 sqft, basement (finished is niet noodzakelijk), een garage, een kleine tuin, zelfde maat of grotere kinder slaapkamers, en het alle belangrijkste de bus moet vlakbij zijn. Dit omdat beide meiden nog steeds naar college gaan en Ash ook vak de stad in gaat of naar vrienden gaat.

Het eerst huis wat we gingen bekijken, was een gloednieuw townhouse, voldeed aan de grote, kleine basement, garage, geen tuin maar een deck, zelfde maat slaapkamers en bus dichtbij. Wow dat was zeker een goed begin, maar meteen een application ingevuld. Daara twee huizen gezien waar de honden geen brood van lusten. Huren in Canada betekent nog niet dat huurders het ook netjes houden, minder dan dat, het is soms een grote puinhoop. Daarna weer een leuk townhouse gezien, wat aan alle eisen voldeet, zo dat was nummer 2. De volgende dag weer op zoek gegaan, een single detached bugalow....Klinkt heel leuk, maar als een huis er van buiten er een beetje verwaarloosd uit ziet, is het van binnen nog erger. Ik denk dat we er 1 minuut zijn binnen geweest, zo smerig en uitgeleefd. Caro vroeg nog netjes of de huiseigenaar enig schilderwerk ging doen en wat opruimen, Het laconieke antwoord was "No".

De vrijdag was aangebroken en beide huizen op het lijste hadden aangegeven dat ze vandaag uitsluitsel zouden geven. Echter niets ontvangen. Gelukkig vond ik op het net nog een ander townhome was ons wel wat leek. We konden het meteen bezichtigen. 1300 sqft, garage, grote basement, kleine tuin, grotere slaapkamers. busstation om de hoek. Yep, dat wordt tie, meteen een application ingevuld. Ze zouden ons z.s.m  berichten. En ja, zondag kregen we een email dat ze het huis graag aan ons wilde verhuren, wij blij!. Het grappige is ook dat we zaterdag al een telefoontje kregen dat we ook voor huis 1 waren gaccepteerd, echter het laatste vinden we de beste, dus de andere afgezegd.

Als alles goed is hebben we dit weekend de sleutels al en hebben we een maand om over te huizen, perfect. Het is in Canada namelijk gewoon dat je in één dag alles leeg haalt en overhuisd naar je nieuwe huis.

Zo aan de slag dan maar! (de foto's zijn ons nieuwe stulpje). Een perfect plek voor een jaar, en op naar "step three".

Holland here we come.................... The first step!

Uhhh gaan jullie terug naar Nederland? Yep, dat is wel de bedoeling en gisteren is de eerste stap gezet. Het huis is verkocht, geen kleine lettertjes meer, alle condities zijn er af. Het huis is zelfs verkocht voor "asking price" dus je kan wel zegen dat we er erg blij mee zijn. Was toch wel een blije dag gisteren, namelijk Marianne en Adriaan zijn getrouwd!! En ja, wij waren er niet bij. We kregen zo'n maand geleden een email van mijn broer dat ze 16 juli zouden gaan trouwen, Mooi dachten wij, dan kunnen we er volgend jaar bij zijn. Echter het is/was niet in 2011 maar in 2010, gisteren dus. We hebben wel afgesproken dat we er begin december, van dit jaar, zullen zijn. Dan kan ik ook meteen wat headhunters bezoeken waar ik nu al contact mee heb.

De tweede stap die we nu moeten nemen is het vinden van een huurhuis. Gisteren zijn Caro en ik al begonnen om op Kijiji, Canadese "marktplaats", een geschikte woning te vinden. We heben er al een paar gevonden en gemailed en gebeld voor een viewing. Wordt vervolgd. De derde step is het zoeken van een baan in Nederland. eigenlijk geen derde step, ik ben al een paar maanden bezig om mijn voelsprieten uit te steken. Echter nu het huis verkocht is zal ik nog intensiever gaan zoeken. Mocht ik een baan voor de zomer 2011 vinden, dan zal ik eerst alleen naar Nederland gaan, dit omdat Nicole, die mee wilt, eerst haar college moet afmaken. Dat geeft ons ook tijd om voor Caro en Nicole de IND perikelen rond te breien. Al bij al een goeie dag gisteren.

Voor Nederlandse lezers die naar Canada wilen, zal dit misschien de omgekeerde wereld zijn, druk bezig om Canada juist in te komen, gaat een Brabants-Amsterdams-Canadees gezin terug naar Nederland. Maar veel succes voor al die emigranten!

Growing older.....

Tja, we ontkomen er niet aan, we worden allemaal ouder. Als ik me 's-morgens bekijk en zie die bos rechtovereind staande grijze haren, dat weet ik zeker dat ik de helft ben gepasseerd. Het lijkt zo kort geleden dat ik nog een tiener-jonge adult was. Ook toen waren er grijze haren, een paar, maar was slank als een den en energie als een race paard. Nu zegt de weegschaal dat er drie cijfers gemeten zijn, en hoe kom je terug bij twee...? Energie? Dat valt best wel mee, uren die ik nu maak heb ik in mijn "Nederlandse" leven nog nooit gemaakt. Val soms wel wat eerder in slaap, vooral als ik op de bank naar een film probeer te kijken, maar het valt niet tegen dat ik soms na 14 uur werken, nog redelijk fit ben.

Niet alleen de bad kamerspiegel geeft aan dat je ouder wordt, ook de kids laten zien dat ze ouder worden. Kan me nog herinneren dat Nicole en Ash van die tere kleine kindertjes waren. Alhoewel Ash nog steeds geen gram teveel heeft, kan je in haar gezicht zien dat ze toch al in haar early 20's is. Nicole is helemaal het tegenovergestelde van acht jaar geleden. Die ziet er echt wel meer volwassen uit, met haar achttien.  Ja, de tijd gaat snel, lichamelijk vooral, maar in mijn geest voel ik me nog steeds die "jonge god" uit de tachtiger jaren. De foto links is Ash en rechts is Nicole.

Eenmaal een KLu-er altijd een KLu-er

Als je ergens 24 jaar hebt gewertkt, en nog met veel plezier ook, dan zal die "ouwe baas" je altijd blijven trekken. Zoals ook de foto hier. Een foto met de F-16 van het F-16 Display Team. Tis toch wel een mooi plaatje he. Las in sommige commentaren in de digi krant. dat mensen het onverantwoord vonden om een F-16 in die kleuren te spuiten......dat alleen voor het WK. Zulke mensen zou ik liefst even recht in de ogen kijken en vertellen dat ze eerst moeten denken voor dat ze stompzinnge woorden uit hun mond laten vallen. Namelijk die F-16 vliegt al enkele jaren in die kleuren rond. Deze F-16 wordt ook gebruikt voor demo's tijdens vliegshows. Maar ja, sommige zullen het nooit snappen. je moet er gewerkt hebben om het te begrijpen. (Aoo bd)

Het oranje gevoel

Aan deze kant van de oceaan is het "Voetbal" niet echt populair, ze noemen het dan ook "soccer". Soccer wordt vooral gespeeld door meisjes, een ras echte nederlanders zou dus zeggen een "mietjessport". Bij ons in Kitchener staat VOETBAL met grote letters geschreven. Dit komt vooral dat 75% van de bevolking hun roots in Europa hebben liggen. Zoals ik al eens schreef rijden hier veel auto's rond met hun land vlaggetje. Een bekende van Caro vroeg of voetbal wel leefde hier in Canada. NATUURLIJK, om dat te bewijzen vind je hier foto's van de finale wedstrijd uitgezonden in Toronto, welke kleur zie je?

Lonely Dutch voetbal fans....

Ook wij kunnen natuurlijk niet achter blijven met het bekleuren van huis en auto's. Nu er nog maar 4 teams over zijn, verdwijnen ook alle landen vlaggetjes van de auto's Hier en daar zie nog een duits en een nederlandse vlag op een auto zitten. Hier in de wijk is het nog treuriger, wij zijn de enige met een nederlandse/oranje vlag aan het huis en op de auto. Zelfs Nicole heeft maar een oranje jack aangetrokken. Heeft toevallig iemand nog een lange slinger met nederlandse en oranje vlaggetjes?

New Dutch Navy suits

Het marinefregat Hr. Ms. Van Amstel steekt het Nederlands elftal vanuit het Caribisch gebied een hart onder riem met een originele geste: een oranje ‘paradeerrol’. Dit ceremoniële eerbetoon vond gisteren plaats als geestelijke ondersteuning voor de kwartfinale tegen Brazilië.

Bij een paradeerrol maakt de bemanning de contouren van het marineschip zichtbaar door vrijwel voltallig aangetreden te staan op de hoofddekken van het schip. De Van Amstel opereert gedurende 4 maanden in het Caribisch gebied als stationsschip. Dit gebeurt vanuit Willemstad op Curaçao.Wanneer de patrouilles en ander werk op zee het toelaten, volgt de bemanning de wedstrijden van Oranje.


bron: defensie.nl