Regelmaat................

Na chaotische negen maanden, lijkt de rust bij ons weder te keren. Na allerlij baanwisselingen, kids weer naar school komt er een normaal familieleven aan. Gisteren kregen Caro en ik allebij heugelijk nieuws. Caro heeft een promotie tot manager gekregen en ik mijn nieuwe droombaan bij RIM. En dan moet je niet vergeten dat Caro gisteren jarig was, wat wil je nog meer als een verjaardagscadeau. Door mijn nieuwe baan zal ik voortaan elke avond thuis zijn en ook alle weekenden, dat is een vooruitgang van 500%. Zal misschien wel wennen worden, maar een ding is zeker we zullen allemaal samen thuis zijn en dat maakt het toch allemaal een stuk gezelliger, samen dingen doen, of gezellig op de bank hangen en naar een film kijken. Ik kijk er erg naar uit.

Verder is Ash weer naar school, ze zit op hetzelfde college als ik, namelijk Conestoga College. Zij volgt IT Technology. Zij lijkt er erg veel plezier in te hebben, wat ons, als ouders, zeker heel blij maakt. Ik ben met mijn volgende cursus begonnen, HR Information Systems. Een cursus die je thuis achter de PC kan doen, lekker. Nicole ontaart in een echte teenager, weet niet of ik dat als surogaat ouder nu allemaal zo leuk vind. Nicole heeft vreemde opvattingen over verantwoordelijkheid en (on)zinnigeheid. Maar dat zal allemaal wel bij die leeftijd horen, kan er verder niks aan doen. Caro zegt dat ze er zelf achter moet komen wat het is om een 'volwassene' te zijn. Ik heb me daar maar bij neergelegd.

Verder is afgelopen zondag, de orkaan IKE nog even langs geweest, veel wind storm en regen met een temperatuur van zo'n 36 graden. Leek veel op Washington, D.C. met de humid temps. Na dat Ike is gestorven zijn de temperaturen gezakt, echt gezakt, 's-nachts is het nog maar 4 graden en overdag komen we ook niet verder als 15, de herfst komt er aan, op naar de winter.

Blackberry.........................

Het is al een hele tijd geleden dat ik een blog geschreven heb. De laatste maand is het nogal druk geweest en heb niet echt de tijd en motivatie gevonden om wat te schrijven. Wat is de reden hiervan gewees?. Zoals je in de voorafgaande blogs hebt kunnen lezen zit ik in een selectie procedure voor een functie bij RIM (Research in Motion). Een wireless communication bedrijf gevestigd in Waterloo. Zo'n 15 minuten van ons huis. Ongeveer vier weken terug heb ik mijn face to face interview gehad en dat was zeer positief te noemen, namelijk een weel later werd ik verblijd met een telefoontje waar mij een condional offer werd gedaan. Dat houdt in dat ik ben aangenomen met de restrictie dat er nog een reference check gedaan moest worden. En toen begon het lange wachten. Ik had een Canadese referentie en drie Nederlandse. Toen ik vanmorgen opstond was er een mailtje met de titel ' Reference completed' en jawel het is the final go, ik was aangenomen. Een grote druk viel van mij af, na acht weken kon ik achter deze stress weken een dikke punt zetten. Meteen Caro gebeld met dit fantastisch verjaardagsgeschenk, ze is namelijk vandaag jarig! hoeraaa!. Daarna mijn huidige werkgever, die al wat weken zat te wachten. Mijn huidige werk was de andere drukke tijd, namelijk ikmwas al een opvolger aan het inwerken, terwijl ik nog niet was aangenomen. Een gevaar? ja dat wel, maar elke Canadees vind een reference check maar een formaliteit. Ik niet dus, het is pas een go als alles rond is. Zonder de hulp van mijn Nederlandse referenties, Jan, Ruud en Hans was het een stuk moeilijker geweest, want zoveel referenties heb ik in Canada nog niet opgebouwd. Mannen, bedankt!!!!!!!!