September..... month in betweens

Ik heb September altijd al een vreemde maand gevonden, geen zomer, geen herfst, ergens er tussen in. Een gvoel van he he die hete zomer is gedaan, laat nu de herfst maar komen. De geuren de kleuren, de kortere dagen en de regen kletterend op het dak en tegen de ramen. Voor je het weet zijn we weer aan Thankgiving aanbeland, begin Oktober, alle versierselen voor het huis hebben al die volle wareme herfst kleuren. Ja, zeker een vreemde maand september. We zijn alweer half weg en gisteren is Caroliens verjaardag bijna geruisloos gekomen en verdwenen. Allebij werkend is er maar weinig van gekomen. Weer een jaar voorbij. Terwijl ik dit zit te typen sluierd de zon door het grote raam in de greatroom, warmte gevend en met de zachte zonnestralen een warme gloed schekend aan het interieur. Je zou haast denken een maand met weinig inhoud. Maar is dat ook zo? Nee, eigenlijk niet.

Er is een hoop hommelles op mijn werk over minder uren voor iedereen, Unions, muiterij, noem het maar op het is er allemaal. Moet zeggen dat de arbeidsomstandigheden in Canada nog ver achterlopen met die in Nederland. Werkgevens hebben alle macht i handen en kunnen vaak doen wat ze willen. Daar is nog een hoop te verbeteren. Al die hommeles doet me denken aan de jaren 1930 in Nederland. Afgelopen maandag de eerste dag school weer gehad en daar is me opgevallen dat er maar weinig HR-personen echt ooit een opleiding hebben gevolgd. Ze werken al jaren in de branch maar een opleiding hebben ze nog nooit gevolgd. Ik probeer in de klas een netwerk op te bouwen om zo op die wijze een baan in HR te bemachtigen. Waarschijnlijk een betere weg dan het insturen van resume's. Carolien doet het nog steeds prima in haar job, ook al gaat haar hart nog steeds uit om het 9-1-1 werk te gaan doen. Hopelijk zal de procedure om aangesteld te worden deze keer het geen brengen wat ze wildt. Verder is Nicole ook weer naar school, en volgens mij heeft ze het weer naar haar zin, zover je dat van een teenager kan verwachten. Ze staat nog steeds om 7 uur am zelfstandig op en doet al haar zooi om om 8 uur met de taxi naar school te gaan. Yep, taxi, we hebben geen bussen hier in de wjjk, dus de schoolboard betaald de taxi voor haar. Voor Caro en mij een uitkomst, geen gerace elke ochtend. Ashley is er ook nog steeds. Nog steeds in haar wereld, lol. Gisteren hebben we haar zover gerkegen om wat met haar leven te gaan doen, hopelijk zal het nu ook gebeuren, je weet het nooit met haar.

Wat er nu overblijft is het doorkomen van de maand september en uitzien naar de mooie herfst maand oktober. Ik hou van de kleurenpracht die deze maand ons geeft. Zoals je ziet op de foto bovenaan is de herfst een warm kleurenspel met fraaie uitzichten. Met het genieten van de herfst zal het ook druk worden hier in huize Pelders, de halve familie Pelders komt over. 9 Mensen en 2 huisdieren zal een aardige drukte vormen. We willen nog niet denken waar we iedereen laten, maar dat zal allemaal wel loslopen.

Onze achtertuin..........

Alhoewel we nog geen tuin hebben, is er wel een fantastisch natuurgebied achter onze achtertuin, namelijk Huron Conservation Area, oftewel Huron Park. Caro had het idee opgepakt om er eens te gaan kijken, dus zo gezegd zo gedaan. Het eerste was de entree te vinden, we zagen wat auto's en gingen daar door een hek. Bleek niet de echte ingang te zijn, maar de oude.

De nieuwe ingang heeft washrooms en picknick tafels en een parkingplace. Al eerder had ik in de krant gelezen dat de city wat loopbruggen had gebouwd om wat makkelijker al het natuurschoon te zien. Al na een paar minuten liepen we een oerbos in, zo'n bos was je in Europa alleen nog maar in Polen vindt. Moet zeggen dat we allebij onder de indruk waren van al het natuurschoon wat we daar aantroffen. Mooie meren, planten, insekten paden, zandheuvels en heuvelachtige dalen en heuvels. Mocht je ooit in de buurt van ons huis zijn dan is het Huron Park zeker een aanrader. We zullen zeker terugkeren naar het park en daar heel wat uurtjes doorbrengen. Ik wacht nu al op de herfst om alle kleurenpracht in het park te kunnen aanschouwen onderstaant wat foto's die we hebben genomen.

Canada and his moose..............and Pepper

Zoals de meeste wel weten is the Moose één van Canadas trots. The moose, big, wild and extra wild. Ze zijn in de wildernis te vinden, je moet stil zijn en als je gelukt hebt zie je ze in de vroege ochtend of in de late middag. Echter niet alleen dan, wij hebben het genoegen om een moose thuis te hebben, het is namelijk Peppers grootste friend. Net als some minutes ago. Ik zag Peppers liggen in the formal living and "the moose" lag op zijn rug. Pepper vindt het allemaal wel best, zo lang the moose hem niet verpletterd. Ik wil jullie het gemoedelijk plaatje van die twee niet onthouden. ;-)

Back to school...

Toen ik nog in Nederland woonde was het niet echt een drukte om terug te gaan naar school. Je haalde je boeken op en keek pa vriendleijk aan om de boeken te kaften, dat was het ongeveer wel. Hier is het een beetje anders. "Back to school" is zowat een nationale feestweek. Alle winkels zijn al weken bezig om the kids weer terug naar school te krijgen met aanbiedingen voor backpacks, kelding, schoenen en al de niet noodzakelijk troep die ze vorig jaar ook al hebben gekocht. We worden zowat bedolven onder de reclama folders die maar een item hebben je gaat terug naar school zo je hebt een nieuwe laptop, tv, radio, telefoon en wat al niet meer nodig. Kan het ook een beetje minder zijn? afgegelopen weekend zag je alleen maar moeders met hun dochters in the mall die op zoek waren naar al dat stuff. Ook Caro en Nicole ontkwamen er niet aan. Nicole kwam terug met zakken vol met allemaal school spul. Haar kamer is nu bedolven onder pennen, stoften, ordners, nieuwe schoenen, lege zakken, pennenzakken, ........................................oh was even in Nicole's kamer aan het kijken wat ze nog meer had en viel zowat om van verbazing, ze heeft nog steeds haar oude backpack, ze zei hij is nog steeds goed !!!!! Soms sta ik echt versteld van haar ;-). Ze is trouwens niet de enige die terug gata naar school, IKKE ook. ik heb me ingeschreven voor College, yep echt waar. Naar een jaar me suf solliciteren naar HR-jobs, ben ik er achter gekomen dat bedrijven het heel leuk vinden dat ik veel ervaring heb, maar geen "Canadezem" diploma's of certificaten. Zo vanaf woensdag 12 september ga ik weer HR management volgen on Conestoga Collega hier in Kitchener. Alleen moet ik nogwel gaan shoppen;-). Heb niet al te veel nodig is namelijk maar één vak. En als het goed is ben ik begin december al were klaar om in januari een volgend vak te beginnen, recruitment and selection. Yep heb ik ook al eens gedaan. Maar recruitment is the thing you have to do. Er is namelijk veel vraag naar recruiters op elk niveau. Zo dat wordt mijn nieuwe uitdaging voor volgend jaar. Wat anders, in oktober komen Adriaan, Marianne, Pa, Saskia en Margareth over. Gezellie, een huis vol met mensen en dieren, wordt nog passen en meten om iedereen een slaap plaats tegeven, lol Gelukkig hebben we the greatroom, kunnen er zeker al drie in kwijt en the basement zal ook moetn worden omgetoverd tot een slaapkmer, komt allemaal wel goed. Zal zeker niet ontbreken aan een levendige sfeer in the house. Vier teenagers, en vij volwassenen dat gaat het wel doen, maar goed dat we vier tv's hebben anders werd het een gevacht om wie mar er kijken. Het is zeker niet de bedoeling dat we binnen gaan zitten, het is namelijk een zeer kleurrijke tijd van het jaar, de herfst. Verder zullen er zeker genoeg uitstappies gemaakt worden om wat van Ontario Yours to Discover.
We kijken er allemala naar uit, hoorde ook dat Saskia zeer benieuwd is wat Canada nu eigenlijk is. Het is wel grappig dat het voor mij allemaal heel normaal is. Ben al helemaal gewend aan Canada, cultuur en het leven hier. Vanmorgen nog zittend op het tijdelijke trappie, kijkend over onze zandvlakte, die tuin moet worden, zei ik nog tegen Caro, ben al een echte Canadoos, de hele dag, thuis, loop ik alleen maar rond in sandalen, korte broek en t'shirts. Heb ik een heel jaar geen overhemd meer aangehad, liggen al een jaar in de strijkmand lol. Yep, zei Caro je hebt het relaxte leven gevonden. Ké genoeg voor vandaag, tot bloggings.