Van Waalwijk, naar McLean (USA), naar Vienna (USA) om uit eindelijk in Kitchener(Ontario) Canada te belanden. Maar nu leaving Canada, van Kitchener terug naar Nederland. Neergestreken via Almere in het mooie stadje Weesp om weer verder te trekken naar Ede. Wel alleen.
Ja, ik heb de titel wat aangepast, een witte Kerst zal het zeker wel worden, alleen misschien een beetje te wit. Wat is namelijk het geval. Ik zal het proberen uit te leggen, terwijl hier de zweetdruppels van me afvallen en de rookwolken van mijn shirt stijgen. Oh, ik heb net voor de tweede keer in 12 uur sneeuw lopen ruimen.
Al sinds November worden we getrakteert op sneeuw, veel sneeuw. Gisteren werd zelfs uitgeroepen als de meeste sneeuw in de herfst sinds 1915 of zoiets. Dat klopt ook wel, gisteren kwam een zware sneeuwstorm over het zuiden van Canada waaien. Er werd zo'n 25 centimeter sneeuw gedumpd en door de wind werd er op sommige plaatsen zelfs 50 centimeter gemeten. En dat is nog niet alles. Voor morgen hebben ze ongeveer het zelfde aantal centimeters beloofd. Dat wordt voor mij weer 2 tot 4 uur sneeuw ruimen. Ja, een witte kerst zal het zeker worden, zeker als je het nieuws mag geloven, namelijk, ja wel, op kerstavond komt er nog een sneeuwstorm aan. Auw ik voel nu mijn rug al. Ik hoop dat kerstman's herten goeie sneeuw hoeven hebben anders komt er weinig van zijn kadoo's wegbrengritjes. I'm dreaming of a not to much White Christmas.
PS Die foto heb ik net genomen, we hebben al net zoveel sneeuw als dit jaar februari. Onze hertjes met lichtjes zijn begraven en zullen in april het daglicht weer kunnen zien.
Heb je wel eens het gevoel dat winters lang duren of dat er geen zomer was dit jaar? Sinds gisteren heb ik dat gevoel. Na een super gezellig avondje uit op vrijdag was de zaterdag een dag van een kleine kater en een hang dag. De dag zelf was ook aardig grijs en langzaam kwam de sneeuw uit de hemel vallen. Hoe later op de dag en donkerder kwam er meer van dat witte spul uit de hemel vallen. Caro had de grootste moeite om thuis te komen. De kleine vlokjes werden groter en de wind harder. Vadertje winter deed zijn best om ons te voorzien van een dikke deken sneeuw. En het is een dikke deken van sneeuw. Toen ik deze morgen opstond en uit de voordeur keek, kon ik ons pad naar voren niet meer onderscheiden. Ook ons gezellig hertjes en slee waren niet meer te zien. Een klein stukje van het gewei was nog net zichtbaar. Ships dacht ik toen dat wordt weer sneeuw ruimen. Eerst koffie en de krant in bed dan kijk ik wel verder. Na de krant en de koffie achter me te hebben gelaten was het tijd voor het sneeuw ruimen. Moet zeggen dat onze buurman Jeff een goeie kerel is, hij had namelijk al het complete voetpad en de oprit schoon gemaakt. Ik happy! We hebben samen de rest van de oprit gedaan en schoon was alles. Wat me wel opviel dat het toch wel redelijk koud was terwijl de zon stralend scheen. Het is namelijk zo'n 14 graden onder nul en met de wind -22 graden C. De winter is dit jaar vroeg begonnen en zal waarschijnlijk lang gaan duren. Caro is iet echt blij met al dit witte spul en de kou. Maar goed we een kachel voor de family room hebben gekocht met echt vlammetjes. Hebben we het tenminste de komende zes maanden lekker warm en gezellig.
Vreemde titel, is het niet? Als Echte Nederlander moet je natuurlijk fan zijn van het Nederlands Voetbal elftal. In elk gesprek met vrienden en collega's komt het woord voetbal wel tien keer voor, als je niks aan voetbal vindt ben je geen echte Nederlander. Sjee, dan kan ik het Nederlanderschap beter gaan opzeggen, want ik ben totaal geen fan van voetbal en zeker niet van het Nederlands elftal. Er zijn tjden geweest dat mensen mij uit een kamer wilde zetten omdat ik voor de tegenstander van Nederland was, het liefst Duitsland.
Hoe komt dat nu eigenlijk dat het trap-spelltje-met-een-bal mij helemaal niet trekt? Mij twee oudere broers hebben allebij voetbal gespeeld, WSC, maar ik ben nooit verder gekomen dan het trapveldje in onze wijk en dan nog vaak als keeper ook. Het komt voort uit waar wij woonde, de wijk. Toen wij jong waren en in Waalwijk woonde, hebben we de meeste jaren doorgebracht in de wijk Bloemenoord. Vooral achter in de Wijk richting Drunen. Daar wonen was aan een kant heel gezellig, vlak bij de bossen en de duinen, het 'oude' Lido, en het nu afgebroken openlucht zwembad, De Hoefsven'. Allemaal fijn en aardig, maar wat nog veel dichterbij was, is het RKC, huppelupup Mandemakers, voetbalstadion. Als je naar de foto kijkt zie je in de voorgrond onze straat, de Abeelstraat, en in de achtergrond zie je de lichtmasten van RKC.
Misschien wordt het nu al duidelijker waar mijn antipatie tegen voetbal vandaan komt. Het licht van die stadion lampen is toch wel errug fel, vijf keer trainingsavonden per week, een hoop kabaal en dan als klap op de vuurpijl, de zater- en zondagen dat RKC thuis speelde. Fijn dat ze supporters hebben maar is het nu echt nodig om 'onze' straat te gebruiken als parkeerplaats?, straten te blokkeren met auto's van fans zodat je je eigen straat niet meer in of uit komt? Precies dan is het plezier van voetbal er al snel af. Door al irritante bij verschijnselen, heeft mijn passie voor voetbal nooit de hogere sferen bereikt, meer het dooie en kwijnende gras. Sorry voor al die voetbal fans, maar ik zal nooit een 'echte' ornaje voetbal fan worden., sorry...
Afgelopen twee weekenden zijn we bezig geweest met de buitenkant van het huis te versieren met kerstspulletjes. De lampjes hangen weer aan de dakgoot, kleine witte kerstboompjes met lampjes in de planten strook naast het huis en boven de garagae deurr zit een groene en een rode lamp. Zelfs twee lichtgevende hertjes met een slee staat netjes tussen ons huis en het huis van de buren in. Kerst is reeds in Sophia Crescent binnen gestormd. Veel huizen in de straat hebben hun kierstversieringen al aan. De binnenkant van de huizen moet nog even wachten.
Met als dit kerst gedoe zou je bijna vergeten dat de eigenaar van dit festijn vandaag zijn intocht in Nederland heeft. De Turkse bischop, die al jaren in Spanje vertoeft, heeft de overtocht weer gemaakt en vaart vandaag weer een haventje in. Vele kids zullen weer ' zie ging komt de stomboot' bleren. Ouders hopende dat dit allemaal weer snel voorbij zal zijn. Maar ja het is een stukje Nederlandse cultuur wat je niet zomaar weg kan laten. Weet alleen niet hoelang de 'zwarte' pieten nog mee mogen doen. In het betuttelnde Nederland kan dit volgens mij niet meer. Niet alleen de Tukse geestelijke heeft vandaag zijn intocht. Als ik het goed begrijp zal vandaan in Cambridge zijn ijskoude broer zijn intocht hebben. Hier gebeurt dat met een parade, Deze ijsversie zal daarna de Cambridge Centre mall ingaan om een rondje te schaatsen en dan op zijn stoel neer te dalen en daar de komende 6 weken bivakeren. Hoeraa wat gezellig allemaal, die het leuk vinden dan.Wat viel me verder nog op deze week. Niet zo heel veel wat ik wel zag was een mooie foto van de St. Janskerk in Waalwijk. Steeds als ik deze kerk zie denk ik aan een grote moskee in Ankara. Met al zijn koepels lijkt het wel een beetje op de Aja Sofia.
Zaterdag ochtend, leker rustig, the kids slapen nog, Caro is naar haar werk, de hond ligt wat te luieren en de kat.... waarschijlijk ook ergens te maffen. Ik begon langzaam wat honger te krijgen, eerst maar wat sinasappelsap gedronken, vindt dat nog steeds lekker. Toen maar even de keuken ingedoken om wat koffie te zetten en dacht aan een broodje.
Gisteren hadden we wat frikandellen en kroketten, op een broodje. Gelukkig zijn er nog wat puntbroodjes over, gauw de BECEL boter uit de koelkast gehaald en de hagelslag uit een van de kastjes, lekker een wit broodje met pure chocolade hageslag. Dat wordt een lekker ontbijtje. Ik zag ook og wat krentenbrood staan, misschien voor later. vond tijdens het zoeken naar de hagelslag ook nog een pak speculaasjes, ook voor later. Terwijl ik de speculaas zie denk ik aan afgelopen disdag toen ik in een keer een heel pak gevulde koeken naar binnen heb zitten werken.
Een doos met Nederlandse eten opgestuurd gekregen? Nee, allemaal uit een Canadese supermarkt. Het is zo normaal dat het niet eens meer opvalt, alleen dan als je een Canadees ontbijtje wilt klaarmaken.....
De hersft is al weer een tijdje aan de gang en dit jaar is het zeker een hele mooie herfst. De regen die afgelopen zomer is gevallen zorgt voor een prachtig kleurenpallet. Ook de warme dagen die we hebben gehad maakt het vertoeven buitens huis een fijne verandering, zeker als ik terug denk aan de natte herfstdagen die in Nederland meer normaal als een uitzondering zijn. Ik moet zeggen dat ik de Canadese herfst een 'warm' hart toe draag.
Niet alleen zon zijn we in deze dagen, afgelopen week heb ik 's-morgens al regelmatig het ijs van de auto ramen moeten krabben en het heeft zelfs al gesneeuwd!!!! Toen ik afgelopen dindsdag morgen wakker werd en naar buiten keer lag er twee centimeter sneeuw op straat en de auto. Vroeger als vorig jaar, hoop dat dit geen voorteken is van hoelang de winter dit jaar gaat duren.
Afgelopen zaterdag zijn we weer eens naar de Farmers Market in St. Jacobs geweest. Verse etenswaren zijn toch altijd nog het lekkerste. zeker voor een lekkerbek als ikke. De lammetjes waren heerlijk en vanaovnd staart er bison op het programma. Niet alleen dat soort vlees is er te vinden. Caro zocht meteen de 'Nederlandse' viskraam op. Yep, viskraam, lekkerbekjes haring en paling. Caro had dan ook zo gerookte paling in haar tas zitten. En niet alleen vis hebben ze daar, genietend van een broodje kroket met mosterd, werden in die zelfde tas ook frikandellen en kroketten gestopt.Met zakken vol zijn we weer huis waarts gekeerd, jammer genoeg was de rij te lang bij de 'appelfritters' volgende keer beter.
Zoals ik al memoreerde liet de eerste sneeuw zich weer zien. De tijd dat de vogeltjes, die eindelijk weer zijn teruggekeerd naar alle bouw activiteiten, niet al te veel te eten kunnen vinden. Caro heeft daar een oplossing voor gevonden, namelijk een vogel voederbak. Een uurtje terug heb ik deze op de fence bevestigd en gevuld met allerlei lekker hapjes voor de volgeltjes. Gelukiig is Kitty te vet om op de fence te springen, anders zou er niks overblijven voor onze gevleugelde vriendjes. We zullen zien hoe snel het eten verdwijnd.
Gisteren was er een speciale dag voor al die mensen die zich graag verkleden en hun kinderen de straat opsturen om hun voedsel, snoep voorraad, willen aanvullen. Halloween! Zelfs op mijn werk liep het grootste gedeelt van het personeel in Halloween kleding rond en kwamen ' zeuren' om een trick or treat. Je bent dus nooit te oud om aan Halloween mee t edoen. Ook wij hier thuis hebben een poging gedaan om weer wat aan Halloween te doen. De grote aanjager voor dit feest is Ash. Zij had al de porch versierd met Halloween dingetjes. Zelfs de 'smog' maker was er weer, en deed het zelfs goed. Sue Jin, een vriendin van Ash, en Ash zelf zouden de 'deur' bijhouden om de verkleden kids een zakkie snoep toe te stoppen. Ash hoopte wel dat er iets meer kids zouden komen dan vorig jaar. Toen kwamen er maar liefst VIJF kids aan de deur. Moet wel zeggen dat onze wijk nog niet helemaal klaar was. Het ging dit jaar zeker niet slecht, zeker nadat ik de portch lamp had aangedaan. zeker 50 kids hebben ons bezicht, geen slecht resultaat!.
De laatste weken kijken Caro en ik regelmatig weer naar wat Nederlandse TV op het internet. Onze favorit op dit moment is het programma 'Geen cent te makke' met de familie Froger.
Voor een RTL programma best wel een leerzaam en goed programma over de verborgen armoe in Nederland. Zeker als je ziet waarvoor ze het doen, namelijk de Voedselbak. De Voedselbank is in Canada een normaal begrip en kennen ze hier al jaren. Misschien omdat het sociale vangnet hier wat kleiner is als in Nederland. Maar zeker goed dat het hier bestaan. Iedereen doet er ook aan mee. Scholen zamelen eten in en zorgen dat het bij de juiste personen komt. In supermarkten kan je een voedsel pakket 'kopen' wat dan naar de voedselbank gaat. Een prima iets. Kom ik aan met men frikandellen, kroketten, paling, lammetjes en bison.........
Jeh, voor je het weet ben je alweer een week verder, of waren het er twee. De herfst heeft zijn intrede gedaan en het is tot nu tie weer een fantastische mooie herfst. De temperaturen zijn heerlijk en dat kan je ook aan de kleuren in de natuur zien. Alle herfstkleuren zijn er te vinden van diep rood, oranje, goud tot geel, een racht spektakel. Afgelopen zondag had Ashley het idee om dit schouwspel eens van uit een ander oogpunt te bekijken, bijvoorbeeld met de trein. De trein?, yep ook Canada heeft treinen, alleen niet zoveel als in Nederland. De dagelijkse trein naar Toronto bijvoorbeeld is echt maar dagelijk, oke dan twee keer per dag en voor de rest kan je lopen. Maar gelukkig zijn er dan nog wel de toeristen treinen.
Ook Waterloo kent een toeristen trein. Deze, voor Canadese begrippen, is al een oudje, railt in het toeristen seizoen van uit Waterloo naar St. Jacobs. St. Jacobs is het toeristen dorpje bij uitstek. Dromme, Jappanners, Amerikanen en wat niet meer lopen door dit van oorsprong Mennonieten dorp. Wij dus de trein gepakt, een hele leuke belevenis. Rijdend door eerst het geindustriliseerde Waterloo om verder door het prachtige glooiende Mennonieten landschap St. Jacobs te bereiken. Na een snelle ronde door St. Jabobs weer op de trein gestopt en nog even Down Kitchener in gegaan waar het Octoberfest nog in volle gang was. Live Duitse muziek was al van verre te horen en het bier vloeiede rijkelijk. We hebben gezellig nog wat gegeten en zijn toen voldaan naar huis gegaan. Een geslaagde zondag.
Wow, het is alweer Thanksgiving weekend. eindelijk weer eens drie dagen achter elkaar vrij. Ik was gisteren even aan het denken wanneer ik voor het laatst drie of meer dagen vrij had. Precies 1 jaar terug, toen er bezoek uit Nederland was overgekomen, was ik meer als drie dagen vrij. Zal er zeker van genieten. Deze ochtend heb ik niet veel meer gedaan als koffie drinken, nederlandse TV gekeken (internet), de vaatwasser uitgeruimd en dat is het wel zo ongeveer. Morgen, gaan we even, op zijn nederlands, stadten en wat inkopen doen voor Thanksgivingday. Dit jaar doen we dat bij Caro's ouders, voor ons dus geen Kalkoen koken. We gaan Kerst bij ons thuis doen.
Ik ben nu alweer zo'n drie weken bezig met mijn nieuwe baan. Moet zeggen dat ik er veel plezier in hebben. Er wordt nog steeds een hoop informatie naar me toe gegooid, maar begin zo langzamerhand een beeld en lijnen te zien. Afgelopen vrijdag hadden we een meeting met onze US emigratie advokaat. Heel interessant, begrijp er nu allemaal wat meer van hoe je de US in kan komen en nog werken ook! Ook kent mij werk vele lunches, had dat niet helemaal verwacht, maar het hoort er allemaal bij. Wij hebben nogal wat service providers die voor ons een hoop werk dan, zoals ik al zei de Advokaat, maar ook verhuizers, community informatie verstrekkers, financieel adviseurs etc.etc. Woensdag waren we bij onze movers. Was een leuke dag waar we nog wat hebben geleerd ook en de lunch was 'buiten' bij een Italiaans restaurant. Moet nu echt iets aan mijn lijn gaan doen, ik loop niet zoveel meer maar zit de hele dag en al die lunches erbij is niet zo goed voor me.
Ik ben de hele week ook al druk bezig geweest om mijn Blackberry aan de praat te krijgen, die wireless computers zijn toch wel verrekt makkelijk. Al mijn werk en privé e-mail, weet precies waar ik ben, er zit namelijk ook GPS op. Wel makkelijk als ik op een verlaten spot aan het snowboarden ben en de weg niet meer weet, mijn blackberry weet raad LOL. En nog veel meer software die je leven wat gemakkelijker maken. Zit me nu opeens te realiseren dat je wel heel makkelijk je werk mee naar huis neemt. Bijna al mijn werk gaat via e-mail, een telefoon is een wat ouderwets ding wat je alleen maar gebruikt in uiterste noodzaak. Ik probeer zo min mogelijk de e-mails thuis te lezen, antwoorde doe ik zo wie zo niet. In de afgelopen weken ben ik wel een wireless person geworden, de ziekte heeft al toegeslaan, heb regelmatig dat ding in mijn handen om te zien wie of wat me nu weer roept. Maar allah, hoort er allemaal bij.
Wat nog meer.... Oh ja het Oktoberfest is weer aan de gang, dromme mensen van over de gehele wereld komen weer naar Kitchener om het jaarlijks oktoberfest te vieren. Negen dagen lang zie je mensen verkleed in hun Duitse kostums door de stad heen dwalen. Je ziet ze in alle gradaties van dronkenschap. Ook zal de jaarlijkse Oktoberfest optocht zich weer laten zien. Een optocht waar alle duitse clubs hun beste dansbeentje lvoor zetten met natuurlijk de nodige reclame voor de middenstand. Een familie feest. Je moet er maar zin in hebben........
Dacht bij mijzelf laat ik weer eens wat van me laten horen. De laatste twee weken ben ik alleen maar bezig geweest met informatie verwerken. Werkend in een IT-bedrijf is dat natuurlijk niet echt iets vreemds, maar het was wel een hele hoop. Kwam regelmatig 's-avonds thuis met een volle harde schijf. Er komt zoveel informatie op je af, dat je vanzelf je hersenen afsluit om nog meer informatie te ontvangen en te verwerken. Volgens mij is het voor een geboren en getogen engels sprekende al een hele hoop informatie. Maar voor mij is het volgens mij nog veel meer. De eigen bedrijf termologien komen je tegemoet en als je niet helemaal weet wat het betekent, vergeet het dan maar. Echter nu naar twee weken beginnen enige 'lijnen' te ontdekken op welke wijze er gewerkt wordt. Door mijn lange defensie carriere, ben ik altijd opzoek naar prodecures of flowcharts. Ze zijn wel aanwezig, maar vaak heel 'general' en niet tot in de detail. Soms heb je er dan ook helemaal niks aan. Dan wordt het weer vragen aan de oud gediende, die dan antwoorden als een spraakwaterval. Yep, ik kom het wel weer tegen als er er praktisch mee bezig ben.
Vergadercultuur..... Dacht je dat Nederland een vergadercultuur had, nauw de Canadese kunnen het waarschijnlijk beter. In de afgelopen twee weken heb ik er al zo'n 10 gehad, waarvan enkele via een telefoonconferentie modus gingen. Een hele nieuwe ervaring.
Wat wel heel fijn is, mijn nieuwe uren. Normaliter rij ik iets voor achten weg en ben er meestal rond 08:10 en begin met men Laptop op te starten en een bak koffie te zoeken. Als ik terug ben van het zoeken is mijn laptop opgestard en loop ik mijn mail door. Mijn antwoordapparaat van de telefoon is elke ochtend maagdelijk leeg, ze bellen niet zo veel. Nee, alles wordt via het 'Blackberry machientje' gedaan. Voordat ik het weet is het al 5 pm en ga ik richting huis. Waar ik een hele lange avond heb om met de meiden, incluis vrouw door te brengen. Een verademing, Ook al val ik vaak rond 10pm in slaap. Gewoon ff wennen. Morgen Zaterdag, vrij hoeraaaaaa. Afgelopen zaterdag was mijn eerste vrije zaterdag in 28 maanden, wow was dat ff lekker. Waarschijnlijk zal ik over een paar weken overal weer aan gewend zijn en wordt het weer normaal. Maar nu geniet ik er met vollle teugen van.
Na chaotische negen maanden, lijkt de rust bij ons weder te keren. Na allerlij baanwisselingen, kids weer naar school komt er een normaal familieleven aan. Gisteren kregen Caro en ik allebij heugelijk nieuws. Caro heeft een promotie tot manager gekregen en ik mijn nieuwe droombaan bij RIM. En dan moet je niet vergeten dat Caro gisteren jarig was, wat wil je nog meer als een verjaardagscadeau. Door mijn nieuwe baan zal ik voortaan elke avond thuis zijn en ook alle weekenden, dat is een vooruitgang van 500%. Zal misschien wel wennen worden, maar een ding is zeker we zullen allemaal samen thuis zijn en dat maakt het toch allemaal een stuk gezelliger, samen dingen doen, of gezellig op de bank hangen en naar een film kijken. Ik kijk er erg naar uit.
Verder is Ash weer naar school, ze zit op hetzelfde college als ik, namelijk Conestoga College. Zij volgt IT Technology. Zij lijkt er erg veel plezier in te hebben, wat ons, als ouders, zeker heel blij maakt. Ik ben met mijn volgende cursus begonnen, HR Information Systems. Een cursus die je thuis achter de PC kan doen, lekker. Nicole ontaart in een echte teenager, weet niet of ik dat als surogaat ouder nu allemaal zo leuk vind. Nicole heeft vreemde opvattingen over verantwoordelijkheid en (on)zinnigeheid. Maar dat zal allemaal wel bij die leeftijd horen, kan er verder niks aan doen. Caro zegt dat ze er zelf achter moet komen wat het is om een 'volwassene' te zijn. Ik heb me daar maar bij neergelegd.
Verder is afgelopen zondag, de orkaan IKE nog even langs geweest, veel wind storm en regen met een temperatuur van zo'n 36 graden. Leek veel op Washington, D.C. met de humid temps. Na dat Ike is gestorven zijn de temperaturen gezakt, echt gezakt, 's-nachts is het nog maar 4 graden en overdag komen we ook niet verder als 15, de herfst komt er aan, op naar de winter.
Het is al een hele tijd geleden dat ik een blog geschreven heb. De laatste maand is het nogal druk geweest en heb niet echt de tijd en motivatie gevonden om wat te schrijven. Wat is de reden hiervan gewees?. Zoals je in de voorafgaande blogs hebt kunnen lezen zit ik in een selectie procedure voor een functie bij RIM (Research in Motion). Een wireless communication bedrijf gevestigd in Waterloo. Zo'n 15 minuten van ons huis. Ongeveer vier weken terug heb ik mijn face to face interview gehad en dat was zeer positief te noemen, namelijk een weel later werd ik verblijd met een telefoontje waar mij een condional offer werd gedaan. Dat houdt in dat ik ben aangenomen met de restrictie dat er nog een reference check gedaan moest worden. En toen begon het lange wachten. Ik had een Canadese referentie en drie Nederlandse. Toen ik vanmorgen opstond was er een mailtje met de titel ' Reference completed' en jawel het is the final go, ik was aangenomen. Een grote druk viel van mij af, na acht weken kon ik achter deze stress weken een dikke punt zetten. Meteen Caro gebeld met dit fantastisch verjaardagsgeschenk, ze is namelijk vandaag jarig! hoeraaa!. Daarna mijn huidige werkgever, die al wat weken zat te wachten. Mijn huidige werk was de andere drukke tijd, namelijk ikmwas al een opvolger aan het inwerken, terwijl ik nog niet was aangenomen. Een gevaar? ja dat wel, maar elke Canadees vind een reference check maar een formaliteit. Ik niet dus, het is pas een go als alles rond is. Zonder de hulp van mijn Nederlandse referenties, Jan, Ruud en Hans was het een stuk moeilijker geweest, want zoveel referenties heb ik in Canada nog niet opgebouwd. Mannen, bedankt!!!!!!!!
Voor al die Broabaanders in den vreemde. Als je uit Brabant komt dat ken je het gevoel wat het is om een broabander te zijn. Het vrije gevoel, de rust in de drukte, het platteland, de kleine dorpkes met de cafe's tegenover de kerk. Fietsend over de kindekopkes. Ja vooral de kinderkopkes, als ik met de fiets van Wolluk naar Nieuwkuijk fietste. Als je Nieuwkuijk in reed, hobbel de hobbel, deed zeer. Broabaant, mijn loand, mijn zand, mijn gras, mijn bos, mijn water, BROABAANT.
Een paar weken terug melde ik al dat ik een telefoon job interview had, de tweede stap in een selectieproces. Na de eerste mislukte poging, de interviewer kon mij niet bereiken, vond het (2e) gesprek vorige week donderdag avond plaats. Weer had ik mezelf gesettelled in de slaapkamer met een glas water en een papier berg. Precies om half negen ging de telefoon en nam die eens niet op met het simpele 'hello' maar met mijn naam en de beller goede avond te wensen. Een goed begin is het halve werk zullen we maar zeggen. Ik wist niet dat je in zo'n telefoon interview gesprek zoveel kan vertellen. Het was meer een gesprek over hoe ik de taak als Mobility uitvoerde bij de Defensie en hij hoe het daar gebeurde, heel interessant moet ik zeggen. Na uiteindelijk 80 minuten hielden we het voor gezien en sloten het gesprek af. Ze zouden me eind volgende week laten weten of ik in de volgende 'step' terecht was gekomen. Wat schetste mijn verbazing dat ik al afgelopen dinsdag een e-mail kreeg met de uitnodiging voor een 'face to face' interview, Hoeraa ik ben in de volgende ronde beland. Aanstaande vrijdag kan ik me weer paasbest aankleden voor het gesprek. Ik heb voor mezelf de verwachtingen niet al te hoog staan, kan het alleen maar meevallen he. Maar de hoop is er wel om naar de volgende step te komen. We zullen zien en horen.
Verder nog heb ik mij ingeschreven voor de volgende cursus in mijn HR program. De curussen bekeken te hebben was er geen één op een woensdagavond, mijn vrije dag. Er zat dus niks anders op om me in te schrijven voor een cursus op aftsand, (e-learning). Van de tien curussen er er gelukkig één curus die alleen maar vie e-learning gaat, namelijk HR Information systems. Zo gezegd zo gedaan. Dit is ook een cursus die ik waarschijnlijk wel via internet aankan. In mij vorige carriere heb ik me zowat de gehele tijd met HR informatie systemen bezig gehouden, zelfs instructie gegeven. Dat wordt dan waarschijnlijk wel wat.
De zomer begint nu langzaam op zijn eind te lopen, September komt er aan, de maand dat de beiden girls weer naar school gaan, Hoera!!!. En wat nog beter is ze kunnen dan met de bus want op 1 september start de buslijn bij ons om de hoek. Geen op en neer gerij meer. Ik kijk ook wel weer uit naar de herfst, de geuren en kleuren, nog steeds mijn favorite jaargetijden.
In Canada is Augustus de maand van de vele en hevige Thunder-storms met veel regen. Zowat elke dag is het wel raak, donkere wolken komen samen rond het eind van de middag en met veel bliksem en rolling thunders barst het dan los. Ook de regen laat zich dan horen en zien. Super grote druppels die in een sneltreinvaart de lucht uit komen vallen, zo snel en hevig dat de regenpijpen het allemaal niet meer bij kunnen houden en de regen als watervallen uit de pijpen gespoten wordt. Straten worden eerst beekjes om snel te veranderen in rivieren. Bakken water zoekt zijn weg naar de afvoer, die het maar allemaal net aan kunnn. Wij hebben mazzel maar in vele wijken kunnen de afvoeren het niet aan en zijn er regelmatig overstromingen en volgelopen basements. Gelukkig zijn die stormen nooit echt lang en na al dat natuurgeweld, terwijl het laatste regenwater meandert naar de afvoer, worden we soms ook verrast met een ander fantastich weerwonder. Terwijl de zon langzaam ondergaat verschijnt of verschijnen er diep kleurige regenbogen, met het gehele kleurpallet aanwezig. Op de foto's zie je zelfs een tweede boog verschijnen echter niet zo rijk aan kleuren. Uiteindelijk verdwijnen de regenbogen ook, de avond zet in met een oranje-rood kleurige lucht. op na de volgende augustus dag, misschien wat vallende sterren?
Zo alweer een College course afgerond. Vandaag eindelijk mijn grade gekregen. Werd zo onderhand tijd zeg, twee weekjes wachten is ok maar drie? das iets teveel. Uiteindelijk ben ik heel tevreden over mijn Compensation Course heb namelijk een A, oftewel voor dit College een 88 behaald. En zoals de meeste wel weten, die studerende kinderen hebben aan deze kant van de plas hebben, een GPA van 3.75 van de 4! GPA staat voor Grade Point Average.
Mijn totaal average voor het gehele programma is ook een GPA van 3.75, mag dus helemaal niet klagen. Op naar de volgende course, maar eerst even niksen, we zien wel verder in September.
'Sollliciteren, solliciteren, al 120 brieven geschreven'. Een liedje uit de jaren tachtig en moet zeggen heel toepasselijk voor mijn persoontje. Sinds ik in Canada ben, juni 2006, heb ik zeker al 120 resume's de deur uitgedaan. Met als resultaat dat ik twee keer ter plekke ben aangenomen, dit zonder moeilijke selectiegesprekken. Waren wel twee functies die totaal niks met mijn HR-achtergrond te maken hebben. Eén als Security guard en de andere als Security Supervisor. HR blijf een stuk moeilijker. De meeste lezers zullen nu wel weten dat ik weer HR-management program aan het volgen ben, dit om me beter in de arbeidsmarkt te plaatsen. Hopelijk gaat dit werken. Sinds mijn komst in Canada ben ik een trouwe resume-stuurder aan RIM Rim is het bedrijf die de 'blackberries' telefoons produceert. dit bedrijf zit in Waterloo, de zustergemeente van Kitchener. Al twee jaar stuur ik ze resume's voor verschillende jobs, echter zonder resultaat.
Men zegt wel eens de aanhouder wint. Sinds vorige week wordt ik door RIM regelmatig verrast met e-mails en telefoons. Vorig week kreeg ik mijn EERSTE HR interview voor de functie van Global RecruitmentTraining and Performance Specialist. Wel ff schrikken. Het interview was pittig, zeker omdat dit mijn eerste interview in het Engels was. We zullen zien, maar een goeie ervaring was het zeker. Toen ik terugkwam van het interview lag er een tweede uitnoding voor een telefooninterview in mijn e-mail mand, weer bij RIM maar nu voor een functie als Global Mobility Specialist. De functie lijkt heel veel op het werk wat ik deed in Washington, D.C. Het begeleiden en aansprekpunt voor nieuw geplaatste militairen in de VS en Canada. Afgelopen middag had ik het telefooninterview, een gheel nieuwe ervaring. Een uur later had ik weer een e-mail dat ze een tweede interview wilde, weer vie de telefoon, a.s. donderdag om half negen 's-avonds. Ik houd jullie op de hoogte.
Uit het verleden, zelfs kort verleden, weet ik dat het in onze Region aardig kan spoken als het het weer betreft. Gisterenavond was weer een van die memorabele momenten. Rond een uur of acht in de avond zag ik wat donkere wolken, deze paar wolken vormde al snel een pikdonkere sky met aan de onderkant een groene band, langs drijven. ' Daar komt een heavy storm aan' dacht ik nog. De groene sky verteld je dat er zelfs kans op een tornado is. Niet veel later begon het spektakel met wat lichtflitsen over de gehele hemel, vervolgend door zware, ja echte zware, donderslagen. Wodan was flink met zijn hamer op het aambeeld aan het slaan. Ik denk dat ik nog nooit zo'n zwarte lucht en T-storms heb gezien. Het was nu nog wachten op de regen......................
En regenen deed het, mij god, dat was geen regen meer maar druppels in de vorm van vijf liter emmers die naar beneden kwamen zetten. Al snel meanderde nieuwe rivieren en meren om me heen. Lopen was niet meer mogelijk, een kano zou nu goed uitkomen. Waarschijnlijk had Cambridge nog geluk gehad want toen ik net de krant zag had het veel erger gespookt hier in Kitchener. Foto's van brandweerlieden die tot hun heupen in het water stonden, mensen die een restaurant uit dreven. Dertig centimeter water wat de voordeur van het ziekenhuis in liep. Een super storm met een hoop water overlast. Daar zullen vele basements zijn ondergelopen, die sump-pomps hebben aardig moeten werken. Het gekke is dat wij hier thuis niet echt veel water hebben gehad, we wonen ook in de heuvels ;-). Echter niet erg ver hier vandaan hadden ze de vloedgolven overzig heen. De fot's zeggen genoeg hoe het er uitzag. Dit is zeker niet de eerste of de laatste zware zomerbui. Het seizoen van T-storms begint pas, maak je borst maar nat!, wat natuurlijk met al die regen niet zo moeilijk is.
Het is een wat druilerigge zondagmiddag, wel een lekker temperatuurtje, zo'n 21 graden, maar niet echt weer om buiten te zitten. Wat doe je dan? Je kan internet tv kijken, wat ik dus gedaan hebt, namelijk een programma over de afgelopen Nijmeegse Vierdaagse. Wel leuk omdat te zien, zeker omdat ik dat 'ding' zelf gelopen heb en als verzorger ook nog eens een keer.
Wat verder.. Ben toen maar weer eens naar Google Earth gegaan om te zien of er wat veranderd was. Volgens Google earth leven we nog steeds in een woestijn, een nieuwe foto van de bebouwing laat nog steeds op zich wachten, ze lopen wat achter. Dat meer voor mijn gevoel dan. Dan maar naar mijn huizen in de USA gekeken. Het huis in Vienna, Va staat er nog steeds op, zo ook het apartement in McLean, Va. Leuk om dat te zien. Oké, dan ook maar even naar mijn oude werk, de Nederlandse Ambassade in Washington, D.C. En ja hoor, daar had ik wat meer geluk met het vinden van een persoonlijke touch!. Mijn oude rode Chevvy is namelijk te zien op een van de parkeer decks (middelste). Mocht je een infra rood pictures van de binnenkant kunnen zien, dan had ik mijzelf kunnen vinden. Toch wel grappig wat je tegenwoordig allemaal via je huiskamer kan bekijken.
Kitchener kent vele zomer aktiviteiten, die zich vooral in Victoria Park afspelen. Daar zijn onder andere Movies by moonlight, Multi culturel Fest, book fairs etc etc. Dit weekend is een van mijn favoriete, nameleijk het 'Rib en Beer fest' Tijdens het Rib en Beer fest zjn er een acht-tel kleine brouwerijen waar je hun bier kan proeven. Je moet er wel wat voor doen, namelijk een klein glas kopen en bier munten, welke $1 kosten. Moet zeggen een heerlijke en smakelijke aktiviteit.
Van al dat bier krijg je dan ook honger, daarom hebben ze ook de ribs. Ze hebben een zers tal kampioen BBQ gezelschappen uitgenodigd. Deze hebben allemaal hun eigen geheim van BBQ sausen. Je kan er Kip, ribs en broodje porkvlees krijgen, en sjemenee das wel erg lekker allemaal. Caro kon zig dan ook niet inhouden om een fles van die geheime BBQ saus te kopen. En ja je kan waarschijnlijk al raden wat we vanavond eten, Ribs van de BBQ met de saus.
Even terug naar het feest. Je kan goed zien dat het voor vele inwoners van Kitchener een favoriet is, de rijen wachtende, om een bierglaasje en munte kopen was elle lang. Ook de rijen om het smakelijke kippetje, ribske en varkentje te kopen waren lang. De tafels en stoelen waren dan ook snel bezet, maar geen probleem wij simpele zielen namen plaats op het gras. Moet zeggen dat het reuzen gezellie was, we hebben er allemaal van genoeten. Zelfs een vent in een geel hawai shirt, die bezig was om een eendje te F..... en tegen bomen aan het praten was. Deze natuur liefhebben verkeerde namelijke in wat 'hogere sferen', niet van het bier maar van wat andere geestverruimende middelen. Caro niet beroerste, heeft bij het wegrijden een stoere cop aangesproken, die net in zijn cruiser kwam aanrijden dat er een vent rondliep die zijn 'kit high' had. Na zo'n drukke werkdag en 6 verschillende soorten bier en veel eten was het dan ook niet vreemd dat ik al om half tien op de bank in slaap viel...
De meeste die iets van Canada weten kennen het gezegde " Canada heeft twee jaargetijden, namelijk de winter en wegwerkzaamheden". De winters zijn nogal strenge, veel vorst en veel sneeuw. Door al dat vocht en vorst zijn de wegen, na een winter, in een embarmelijke staat. Vol met spleten en pot holes. De pot holes zijn soms zo diep dat je er om heen moet rijden. Vroeg in de lente, als de sneeuw gesmolten is, komen de eerste wegreperatie wagens weer de weg op. Ze vullen de holes met een sneldrogend goedje, zodat je, tijdeijk, normaal over de weg kan rijden. Zo'n beetje eind mei beginnen ze dan met het tweede jaargetijde, opnieuw asfalteren.
Onze straat is weer een ander hoofdstuk. Onze straat kent het gehele jaar werkzaamheden. Toen ze begonnen met deze wijk hebben ze als eerste en weg aangelegd, dit voor het bouwverkeer. Dan is er een regeltje in de wet dat een bouwer pas kan beginnen met het bouwen van huizen als er een stoeprand is. De Canadezen hebben een speciale, vreemde, manier om stoepranden, curves, aan te leggen. Deze curves zijn namelijk niet zoals wij nederlanders die kennen. Vrachtwagen brengt curves en ligt ze er in. Nee hier worden de curves gegoten!. Men maakt zich in het begin nog niet echt druk om er een oprit bij te verzinnen. Opritten zijn dus ook niet kant en klaar. Als een huis zo'n beetje klaar is komt er een slijpmachine, die in de curve een mooie oprit slijpt, en hup daar is de oprit. Mooi zou je denken alles klaar. Echter na een tijd komen er wat mannen die met verf allerlei pijlen op de curves en weg spuiten. waarom dit? De waterafvoer...... Het regenwater loopt niet helemaal zo als het wezen moet naar de afvoerput. Zo, dus weer een man of twintig aangesleurd, die een deel van de weg, oprit en curve compleet weghalen. Met als reslutaat een groot gat voor je oprit. Na een week komen er dan weer wat andere mannetjes, deze gan weer een oprit curve in beton gieten. Weer een paar dagen later komen ze de pas geasfalteerde oprit en weer opengebroken oprit opvullen met nieuw asfalt.
Je ziet wel, met houdt elkaar hier bezig. Dit is nog niet het einde. Want er was ook nog een flink gat in de weg. Dit werd ook weer netjes door enkele, andere, mannen dicht gemaakt. Elk verhaal heeft natuurlijk een goede afloop, ook deze. Deze ochtend kwam er zwaar materieel de straat in rollen en begonnen ze, zonder ook maar iemand in de straat te hebben geinformeerd, de weg opniew te asfalteren. Zag zelfs een auto worden weggesleept die netjes geparkeerd was op de weg. Op dit moment wordt onze straat voorzien van een nieuwe laag asfalt. Gelukkig een sneldrogende, anders kwam niemand meer in of uit de straat. Het tweede jaargetijden kan weer beginnen, 'WINTER"
De palen staan vast inde grond, zo het werd tijd om the fence af te bouwen. Ze zeggen, Caro, dat ik 2 linker handen heb, hierdoor hebben we twee super handy mannen er bij gehaald om de fence verder af te bouwen. Deze handy mannen zijn Guus en Rob, Caro's vader en broer. Je kan ze zeker supermannen noemen want ze gingen voortvarend te werk. Eerst werden al de palen recht gezet met behulp van een waterpas. Nadat dit was gebeurt werden de horinzontale leggers met speciale hoekjes op de palen geschroefd. Het bleek dat ik toch wat rechter handen had, want ze hebben mij dat werkje laten doen. Moet zeggen dat het niet tegenviel. Nadat alle horizontale leggers geplaatst waren, werd er begonnen aan het bovenstuk, de latjes oftewel de lattice. Waarom eerst de bovenkant zul je zeggen. Dit omdat alles dat stevig waterpas staat en het makkelijker is om alle boards (verticale planken) er tegen aante zetten. Met Rob aan de zaagmachine,Guus met de meetlat en boormachine en ook Caro en ik met een boormachine werden er negen panelen met de boards in elkaar geschroefd, prima teamwerk!!! Zonder Guus en Rob was het zeker niet gelukt. Maar we waren nog niet helemaal klaar, de rest werd afgelopen zaterdag door Guus en Rob gedaan, en we moeten zeggen een prachtig resultaat!! We hebben een fantastische fence. Weet niet of professionals het beter hadden kunnen doen. Het enige wat nog gedaan moet worden is de palen choppen, (lamp) kapjes plaatsen en de bovenkant van de gate. Maar dat komt allemaal we goed. Iedereen, vooral Pepper en Kitty, hebben al genoten van het stukje privacy achter het huis!.
