America Hier komt tie dan

Ergens eind mei 2001 stapt Mario in wat vliegtuigen om op Dulles International Airport in de beurt van Washington, D.C. te landen. De complete bezetting van het kantoor inclusief familieleden haalden hem op in het drukke chaotische aankomstgedeelt van het vliegveld. Na een klein tourtje kwamen ze aan in McLean in de staat Virginia. Een zeer welvarende plaatsje ten zuiden van D.C. Waar het zeer goed toeven is. Na de eerste week was het verhuizen geblazen.

Mario woonde eerst in een Appartementen-complex genaamd " The Gates of McLean" Een gezellig complex met zwembad, sauna, fitnessruimte en meer van dat mooie spul. Het was daar prima toeven en menige werkdag eindigde aan het zwembad voor een verfrissende duik. Namelijk het is redelijk warm en vochtig in Virginia. 40 graden C en 100 vochtigheid is geen uitzondering. Meer normaal. Het is daar flink zweten geblazen. De eerste indrukken van de omgeving zijn dat het er erg groen is met fantastische natuur en vergezichten.

In D.C. zie je ook weinig hoogbouw. Dit heeft wel een reden, namelijk: Het Capitol is het hoogste gebouw in D.C. En moet ook het hoogste gebouw blijven, daarom zie je geen andere hoogbouw. Wel heel veel groene parken en ongerepte natuur in de Stad. Ze noemde het gebied er om heen ook "The Hill" Het capitol is het Nederlandse 1e en 2e kamer gebouw, het Congress en de Senaat. Hier worden de wetten gemaakt en goedgekeurd. In D.C. zie je veel bezienswaardigheden. Plekken waar Mario natuurlijk regelmatig te vinden was, vooral om familie en kennissen rond te zeulen om al dat werelds, wat in films en tv-series is te zien, te bezoeken. Dit tot vervelens toe :-). Maar iedereen wilt natuurlijk alle "gratis" musea zien en alle monumenten, Van Abraham Lincoln, de Vientnam muur, Korea monument, het pas geopened WO2 monument en natuurlijk niet te vergeten het wereldberoemde White House. Voor 11 september 2001 was het White house makkelijk te bereiken en te bezichtigen. Nu moet je een stuk lopen en kan je van een afstand zien dat het ook weer niet zo heel groot is als jet zou denken. Maar oké iedereen moet de foto van zichzelf hebben staande voor het hek met het White House op de achtergrond. Je moet dus daar ook wachten om een plaatsje te bemachtigen voor de foto. Een voordeel is wel dat de Amerikanen, veel anders als wij Nederlanders, veel vriendelijker en beleefder zijn als ons. Ze wachten netjes op je zodat je een foto kan nemen. Geen gevechten om in bus, trein, metro of gebouw in te komen ze staan netjes in de lijn. Ook door de hete zomers kan je fantastische licht en donderspektakels meemaken. Zoerg dat regelmatig de stroom uitvalt..... Ja, zo modern is het land ook niet. Veel stroomkabels lopen bovengronds en dus kan de bliksem er makkelijk inslaan.


Hier een mooi voorbeeld wat zo'n Electric storm voor mooie plaatsjes kam maken. Een paars rode zwarte lucht met flink wat onweer met op de voorgrond "The Needle" Het National Monument.
Trouwens de winter kan ook wel interressant zijn. Niet regelmatig maar toch een paar keer per jaar valt er sneeuw, zoveel sneeuw dat het dagelijks leven helemaal plat ligt. Scholen dicht, Government gesloten en dat zit je thuis, want je kan toch nergens heen. Het duurt namelijk een tijdje voor dat alle wegen zijn schoongemaakt. Zo heeft Mario eens een week in zijn appartement vast gezeten. Gelukkig zijn de koelkasten groot dus eten was er genoeg.



Ook indrukwekkend is de natuur rond om D.C.
Hier een foto van het "Great Falls" park 15 minuten van de plaats af waar Mario nu woont. Een fantastisch natuur geweld met stroomversnelingen, watervallen en ruwe natuur.
Een super mooi gebied om te wandelen, tussen de heuvels en de bossen met het geruis van de watrevallen en stroomversnellingen in de buurt.



Volgende keer wat meer informatie van de plaatsen waar Mario woonde en waarom Canada opeens verschijnt in zijn bio.

Zen woonsteede

Hier woonde Mario, De Andromedaplaats in Eindhoven, een van de zogenaamde wolkenkrabbers van Eindhoven. Hoog niet echt voor Amerikaanse begrippen, maar hoog genoeg om bij de hoogste van Eindhoven te behoren. Mario woonde op de begane grond, op het vliegveld was al hoogte genoeg. Hier heeft hij met veel plezier gewoond alles lekker dicht bij en een zeer goeie chinees en friettent. Tijdens de tijd in Eindhoven is de basis gelegd voor hetgeen wat nu gaat plaatsvinden, naar Canada, emigreren. Hoe dan wel zou je zeggen? Mario was eens op het Hoofdkwartier van de Koninlijke Luchtmacht waar hij een oud-collega uit de LETS tijd tegen kwam. Deze collega was toen geplaatst in Washingotn, D.C. Mario zei als grap: " He, denk aan mij als je een opvolger zoekt" Mario liep door en dacht er verder niet meer over na. Tot at een paar maanden later deze collega hem belde van " Wil je nog?" Na ff nadeken dacht Mario "Waarom niet" en heeft toen gesolliciteerd voor de functie in Amerika. Tot zijn grote verbazing uitgenodigd voor het selectiegesprek en wonderbaarlijk aangnomen! Dit speelde zich allemaal af in juli 2000. Mario was trouwens niet over een nacht ijs gegaan, voor dat hij daadwerkelijk had gezegd van ik doe het was hij reeds in juni 2000 bij de collega in Amerika op bezoek geweest. Na hele goeie indrukken aldaar te hebben opgedaan was de beslissing niet moeilijk.

Hier vangt dus daadwerkelijk de reden van deze Blog aan. Na een jaar van voorbereidingen, zooi in pakken was dan eindelijk, precies 5 jaar geleden om via zijn "oude" Viegveld Eindhoven", via Schiphol, te vertrekken naar het verre Amerika.

Het Eindhovens Avontuur

Eindhoven, onder andere bekend om het "Evoluon". Een in jaren 70 al een super modern museum. De toekomst die daar toen werd tentoongesteld is nu de dagelijkse praktijk. Eindhoven is altijd al een vooruitstrevende gemeente in het zuiden van Nederland geweest. Denk aan de gloeilamp van Phillips, of welk elektrisch ding u ook in huis heeft. Phillips kon en kan nog een hele hoop van die dingen maken. Vaak zijn ze de eerste op de markt met een nieuw ding echter ze worden vaak ingehaald door goedkopere landen.


Vliegbasis Eindhoven daar waar Mario in januari 1998 neerstreek. Ze hadden toendertijd een kleine (9 personen) Personeelsdienst die hecht was en waar geen communicatie problemen waren. Hij was daar onder adere mede verantwoordelijk voor de personele vulling van 2 suadrons, 940 Squadron = Logistiek Squadron en het 941 Squadron = Basis Squadron. Alles bij elkaar zo'n 400 personen.

In Het Wapen van de Vliegbasis Eindhoven een wolf en de spreuk
"WERE DI" oftewel in modern Nederlands Weert U. Een uitspraak van Hertog Jan van Brabant, in de tijd (denk ik) van de Spaanse overheersing van Nederland. De Hertog moedigde zijn mensen aan om stand te houden tegen de Spaanse onderdrukker. Een prima wapenspreuk voor een militair vliegveld. In zijn Eindhovense tijd heeft Mario het echte consulente werk ten toon gespreid door als secretaris in tig tig tig selectieprocedures gezeten te hebben. Hij was zo op de hoogte van de diverse afdelingen dat als jij zou gaan solliciteren
zeker zou worden aangenomen voor de gekste functies waar hij niks van af weet. Wat hij namelijk wil wist waren alle vragen en casustieken die gebruikt werden tijdens de seclectiegsprekken.







Wat doen ze eigenlijk op de Vliegbasis Eindhoven....Zoals vliegveld eigenlijklijk al zegt VLIEGEN. En wat vliegen ze? Passagiers, vracht en peut. Namelijk het is een transportveld waar het 334 Squadron in het bezit is van de diverse passagiers, vracht en peut vliegtuigen. Links zie je een KDC10 een raspaard wat eigenlijk alles wel kan. Dit vliegtuig kan personen vervoeren, tevens een hele vracht aan materiaal meenemen en gelijkertijd in de lucht F-16 jachtvliegtuigen voorzien van peut. Dan hebben ze ook nog een DC10 alleen bestemd voor vracht (misschien ook wel mogelijk om personen te vervoeren). Echte werkpaarden de CH-130H30 (Hercules) . Kleine vrachters, de fokker F60 en wat VIP toestellen de F50 en de GIV.

Den Leroar

Tja, in janauri 1996, ging onze Mario een hele andere kant op. hij ging naar het diepe Zuiden bijna tegen Belgie aan. De Vliegbasis Woensdrecht te Hoogerheide. Op deze Vliegbasis is ook gevestigd de Koninklijke Militaire School Luchtmacht, (nu hebben ze die weer omgedoopd in Opleidingscentrum Koninklijke Luchtmacht). Hier gaf Mario intructie aan in opleiding zijnde Onderoffcieren en Officieren Personeel en Organisatie. Mario had het daar niet helemaal naar zijn zin, hij is er ook niet naar toe verhuisd maar is in Arnhem blijven wonen. Hij sloapte in een koamerke op de vliegbasis en reed op vrijdagavond terug naar Arnhem, snel de was doen en op zondagavond weer terug. Hij heeft het daar 2 jaar vol gehouden. Op de eerste werkdag in het nieuwe jaar 1998 is hij overgeplaatst naar een andere vliegbasis in het zuiden, namelijk naar de Vliegbasis Eindhoven.

Omgeving Arnhem

Hier wat foto's van de omgeving Arnhem. Waar Mario aardig wat tijd heeft doorgebracht.


Dit is de verkeerstoren op de Vliegbasis Deelen. De Vliegbasis lag naast de KKSL en de LETS.




Een mooi over zicht van de Gemeente Arnhem, Arnhem ligt tussen het fantastisch mooie natuurgebied "De Hoge Veluwe" en het rivierenland
de Rijn en de Waal.


In het park "De Hoge Veluwe" tref je nog veel wild aan zoals dit mooie hert in de vroege ochtend zon. De Veluwe is nog een stuk oernatuur waar weinig door de mensenhand is veranderd. Nu worden hele stukken gecultiveerd gebied terug gegeven aan de natuur.


Misschien kennen velen wel het het plaatsje Oosterbeek, ten westen van Arnhem. In Oosterbeek zijn in 1944 de parachutisten geland voor de operatie Market- Garden. De operatie die zo jammerlijk is mislukt. Het doel was om via een korte weg het Ruhrgebied in Duitsland binnen te trekken. De operatie begon aan de Belgisch Nederlandse grens en men hoopte binnen 4 dagen Arnhem te bereiken. De route liep door het gehele rivierenland van zuid-oost Nederland. Alle bruggen diende te worden veroverd om het plan te doen slagen. Bijna alle brugen zijn veroverd, op een uitzondering..............



De brug bij Arnhem. Dit bleek "een brug te ver" te zijn. Alhoewel de mannen van LtCol Frost de brug in handen hadden aan de Arnhemse kant is het niet gelukt deze de veroveren en als sprinplank te dienen voor de verovering van Duitsland. De brug is nu vernoemd naar LtCol Frost.

Den LETS

De LETS Luchtmacht Eelektronisch en Technische School te Arnhem. Het eerste echte onderdeel waar Mario is geplaatst. Als Sergeant Personeel registreerde hij daar het personeel op papier en in de eerste PC die ze toen hadden. Hij heeft daar een aantal jaartjes gezeten, echt jaartjes van 1984 tot januari 1996 ;-).

Binnen de LETS heeft hij ook de functies van Rechtspositie (militaire wet), opleidingen en instructie gedaan. Daarnaast had hij nog wat tijd over om te gaan sporten, zoals lopen, fietsen, en skieen. Om zich naast het sporten nog bezig te houden was hij ook nog eens redacteur, fotograaf enz van het onderdeelsblad BULLETS en LETS TALK. Als mens-mens heeft hij zich ook aardig wat jaartjes bezig gehouden met de medenzeggenschap zelfs tot plaatsvervangend voorzitter toe. Eindelijk in 1995 hebben ze hem kunnen strikken om instructeur personeel te worden op de Koninklijke Militaire School Luchtmacht, de militaire opleidingen school op de Vliegbasis Woensdrecht in het diepe zuidwesten van Noord Brabant.

Den luchtmilitair

Zoals jullie in de vorige post hebben kunnen lezen is Mario zo'n 24 jaar in dienst van Hare Majesteit Koninklijke Luchtmacht. En ja hij kwam op in Arnhem, de toen nog bestaande Koninklijke Kader School Luchtmacht aan de Koningsweg voor de intimie. Het menneke was 17 jaar toen hij als zowat jongste van de lichting 82-1 de poort binnen liep. Er is nog een foto van het wapenschild van van de KKSL. Mario volgede de opleiding voor Onderofficier of te wel Sergeant. Na 27 maanden zwoegen, hoorde daar andere verhalen over, heeft hij de opleiding gehaald en is bevorderd tot Sergeant. Zijn eerste plaatsing als Sergeant was niet zover van de KKSL af, namelijk de Luchtmacht Elektronische en Technische School.

Als klein menneke ging Mario naar de kleuterschool een paar straten achter de Potgieterstraat. Je had helemaal geen klaarovers, schoolbussen, of wat dan ook. Als 4 jarige stak je gewoon zelf de weg over. Nu moeten de kinderkes naar school gebracht worden. tijden veranderen. Verjaardagen werden nog gevierd op een simpele wijze. Zie op de foto Mario met puntmuts en al. Kan net niet meer zien hoe oud hij werd maar denk een jaar of 5. Na de kleuterschool kwam de lagere school, natuurlijk voor iedereen die uit het Heike kwam was dat de Pastoor Kuijperschool. Velen onder-de-spoorlijners- zullen deze school herinneren. met de ludieke leraren als Hoofdmeester van Steenhoven, Dhr Kleijberg (Beekman en Beekman) en de sportleraar Antonioli. Waren nog de tijden dat kinderen kinderen konden zijn.

Na dePastoor Kuijperschool, waar Mario nog heeft meegwerkt aan Klassenwerk (KRO) Werd het de Michael MAVO. Wat opvalt is dat waar Mario op school heeft gezeten geen een van die scholen meer bestaat. Een aparte tijd waarin de gedachte van onze hoofdpersoon zich afspeelde wat er na die MAVO moest gebeuren. Gelet op de eerste posting... avontuur etc. wilde hij het Leger in. Echter het leger wilde hem niet, maar de Luchtmacht stond om hem te springen.
Op 1 maart 1982 is hij dan ook daadwerkelijk opgekomen bij de Koninklijke Kader School Luchtmacht te Arnhem. Als 17 jarige begon zijn loopbaan bij de zo veranderen Luchtmacht, de Luchtmacht die hij over 6 weken gaat verlaten, en dat na ruim 24 jaar.

Woalkse meens via de USA geemigreerd naar Canada

Het gebeurt niet elke dag dan iemand uit Waalwijk (NBr) zijn geluk ergens anders gaat zoeken. Misschien toch wel want die persoon, ik dus Mario Pelders, had altijd het gevoel dat hij niet thuis hoorde in Nederland. Verhalen van verre oorden en ruwe omgevingen spraken hem altijd erg aan. Het avontuur om door de wildernis te banjeren waren de gebruikelijke dagdromen. Of dat nu ook allemaal werkelijk is gebeurd..........?



(foto: het centrum van Waalwijk)