Ik heb September altijd al een vreemde maand gevonden, geen zomer, geen herfst, ergens er tussen in. Een gvoel van he he die hete zomer is gedaan, laat nu de herfst maar komen. De geuren de kleuren, de kortere dagen en de regen kletterend op het dak en tegen de ramen. Voor je het weet zijn we weer aan Thankgiving aanbeland, begin Oktober, alle versierselen voor het huis hebben al die volle wareme herfst kleuren. Ja, zeker een vreemde maand september. We zijn alweer half weg en gisteren is Caroliens verjaardag bijna geruisloos gekomen en verdwenen. Allebij werkend is er maar weinig van gekomen. Weer een jaar voorbij. Terwijl ik dit zit te typen sluierd de zon door het grote raam in de greatroom, warmte gevend en met de zachte zonnestralen een warme gloed schekend aan het interieur. Je zou haast denken een maand met weinig inhoud. Maar is dat ook zo? Nee, eigenlijk niet.
Er is een hoop hommelles op mijn werk over minder uren voor iedereen, Unions, muiterij, noem het maar op het is er allemaal. Moet zeggen dat de arbeidsomstandigheden in Canada nog ver achterlopen met die in Nederland. Werkgevens hebben alle macht i handen en kunnen vaak doen wat ze willen. Daar is nog een hoop te verbeteren. Al die hommeles doet me denken aan de jaren 1930 in Nederland. Afgelopen maandag de eerste dag school weer gehad en daar is me opgevallen dat er maar weinig HR-personen echt ooit een opleiding hebben gevolgd. Ze werken al jaren in de branch maar een opleiding hebben ze nog nooit gevolgd. Ik probeer in de klas een netwerk op te bouwen om zo op die wijze een baan in HR te bemachtigen. Waarschijnlijk een betere weg dan het insturen van resume's. Carolien doet het nog steeds prima in haar job, ook al gaat haar hart nog steeds uit om het 9-1-1 werk te gaan doen. Hopelijk zal de procedure om aangesteld te worden deze keer het geen brengen wat ze wildt. Verder is Nicole ook weer naar school, en volgens mij heeft ze het weer naar haar zin, zover je dat van een teenager kan verwachten. Ze staat nog steeds om 7 uur am zelfstandig op en doet al haar zooi om om 8 uur met de taxi naar school te gaan. Yep, taxi, we hebben geen bussen hier in de wjjk, dus de schoolboard betaald de taxi voor haar. Voor Caro en mij een uitkomst, geen gerace elke ochtend. Ashley is er ook nog steeds. Nog steeds in haar wereld, lol. Gisteren hebben we haar zover gerkegen om wat met haar leven te gaan doen, hopelijk zal het nu ook gebeuren, je weet het nooit met haar.
Wat er nu overblijft is het doorkomen van de maand september en uitzien naar de mooie herfst maand oktober. Ik hou van de kleurenpracht die deze maand ons geeft. Zoals je ziet op de foto bovenaan is de herfst een warm kleurenspel met fraaie uitzichten. Met het genieten van de herfst zal het ook druk worden hier in huize Pelders, de halve familie Pelders komt over. 9 Mensen en 2 huisdieren zal een aardige drukte vormen. We willen nog niet denken waar we iedereen laten, maar dat zal allemaal wel loslopen.
No comments:
Post a Comment