Langs het tuinpad van mijn vader...

Sta je daar, de zon schijnt terwijl grote regendruppels uit de hemel vallen. De zon schijnt door de wiekes van de molens op de Heusdense vestingwallen, glinsterend in de late avondlucht. Omdraaiend kijken langs de fruitbomen en de landerijen, twee fantastische regenbogen. Eenden dobberend op de wielen, waar de gele waterlelies, als diamanten, schitteren en reflecteren op het water. Dat mooie Brabant, dat stukske land waar je vandaan komt, geen goeie reden om het te verlaten. Goed om terug te zijn.