Spijt van emigratie
door Sigrid Deters
19-05-2009
Voor het eerst in 18 jaar is Carolien Pelders (48) terug in Nederland. Op haar twintigste vertrok ze van de een op de andere dag naar Canada, samen met haar ouders. Al snel had ze spijt van haar keuze. Maar door omstandigheden kon ze niet meer terug. Nu haar kinderen volwassen zijn, bezoekt ze haar geboortegrond om uit te vinden of ze terug wil verhuizen.
"Het is raar, maar ik voel me hier helemaal thuis. Alsof ik gisteren op het vliegtuig naar Canada ben gestapt." Carolien Pelders is alweer twee weken in Nederland. Ze heeft familie bezocht, oude vrienden gezien en verder veel gedaan wat 'gewoon' is in het Hollandse leven van alledag: een voetbalwedstrijd van een neef bekijken, een eindje varen op de plassen en een beetje winkelen op de Albert Cuyp, waar ze vroeger als kind ook kwam. "Ik vind het hier heerlijk. Zo thuis voel ik me in Canada nooit." Emigreren zonder reden
Toen Carolien bijna 20 was, vroeg haar moeder of ze meeging naar Canada. "Ze zei dat ze niet zonder mij wegging. Daarom stemde ik in met het vertrek. Ook al had ik zelf geen enkele reden om hier weg te gaan."
Al na 2 maanden twijfelde Carolien of ze de juiste beslissing had genomen. "Maar ik was jong en had geen geld. Teruggaan was daarom geen optie. "Het leven ging verder, en na een tijdje trouwde Carolien en kreeg ze kinderen. "Dus woon ik er nu nog, al 28 jaar."
Fout uit het verleden
Een keer eerder kwam Carolien terug naar Nederland. Maar dat is alweer 18 jaar geleden. Daarna kwam het er niet meer van. "Kleine kinderen laat je niet zomaar achter, en ik mocht ze van mijn ex-man niet meenemen."
Pas nu haar kinderen groot genoeg zijn kan ze onderzoeken wat ze zich al die jaren heeft afgevraagd: of ze een fout uit het verleden moet rechtzetten. "Ik kon Nederland nooit vergeten. En nu ik hier ben, voel ik het ook zo: hier hoor ik thuis."
Natuurlijk is er gedurende haar afwezigheid veel veranderd. Carolien logeert bij een oude schoolvriend in Almere, een stad die nog maar net werd gebouwd toen zij Nederland verliet. "Het is natuurlijk ook drukker geworden, en multicultureler. Maar dat ben ik al gewend. Zo is het ook in Kitchener, de stad in Ontario waar ik nu woon."
Definitieve beslissing
Hoewel de ervaringen in Nederland allemaal positief zijn, wil Carolien nog geen definitieve beslissing nemen om terug te verhuizen. Ze zit achter de computer en bekijkt de foto's van haar dochters en haar huidige man, een ‘gezellige Brabander', aldus Carolien. "Ik wil zeker weten dat mijn dochters stevig in hun schoenen staan, een baan hebben, een eigen huisje", vertelt ze terwijl ze door de familiepagina's op Facebook klikt.
Ze is blij dat haar huidige man heeft aangegeven dat hij eventueel bereid is met haar mee terug te verhuizen naar Nederland. "Hij is weliswaar weggegaan uit Nederland om nooit meer terug te keren. Maar het leven in Canada is niet meer zo makkelijk als vroeger. Het is voor hem lastig een goede baan te vinden."
Dus wie weet. Over een jaartje of vijf. Dat ze dan haar koffers pakt en terugkeert. "Ik zou het denk ik wel willen. Ja, ik zou dat heel graag willen. Ik heb Nederland heel erg gemist. Maar we zien wel hoe het leven loopt."
Ook in Australie hebben ze Caro gevolg en vanavond zal Caro een radio interview hebben met een Nederlandstalig radio programma.
No comments:
Post a Comment