er 's-avonds vuurwerk afgestoken en laat dat vuurwerk, vooral de knallen, niet Peppers favouriete geluid zijn. Als hij maar een knal hoort vlucht hij een kast of de basement in en zien we Pepper de eerst komende uren niet meer terug. Andere verschijnselen zijn kort ademmigheid, staart tussen de benen en geen honger hebbend. Al deze verschijnselen vertoonde hij ook weer rond deze Victoria Day. Hij maakt zelfs de link tussen het donker zijn en vuurwerk. Zelfs als er geen vuurwerk is maar het is wel donker buiten, dan duurt zijn loopje niet langer als 10 seconden. Ik sleur hem dan nog wel wat verder maar dat beest is zo ontzettend sterk dat hij bijna mijn arm van mijn lijf scheurt. In het donker uitlaten heeft dus totaal geen zin. Dat angstig zijn duurt een heel tijdje en het is dus voor een lange tijd een crime om hem 's-avonds uit te laten. 
Het zal zeker gaan duren tot half Juli, want 1 Juli is namelijk ook nogeens Canada Day met het bijbehorende vuurwerk.Als het nu alleen maar bleef met het vuurwerk was het niet zo erg, maar T-storms zijn voor Pepper ook heel bedrijgend en vertoont hij de zelfde verschijnselen als met vuurwerk. De laatste twee dagen zijn er nogal wat T-storms en Pepper heeft constant last van de bibberritus en hyperventilatie. Afgelopen nacht was het zo erg dat hij op het bedsprong, tussen ons in, onder de dekens kroop en lag te hijgen en te bipperen. Met als resultaat dat Pepper, Caro en mij, lekker heeft wakker gehouden. Het is en blijft een kind, misschien nogwel erger als een kind. Hopelijk is al dat 'gedonder' weer snel voorbij en wordt Pepper weer die vriendelijke hond.
Kitty, de vette kat, die we nu de bijnaam 'Garfield' hebben gegeven, heeft van al het 'gedonder' totaal geen last te hebben. Die hangt en slaap op elke spot die hij maar kan vinden, is het niet een van de eetstoelen dan is het wel de bank waar hij letterlijk hangt om nog net naar buiten te kunnen kijken en wat lucht te happen. Hij vind het allemaal wel best. Het enige wat hem bezig houdt is het naar buiten kunnen. Afgelopen zondag heb ik hem in de achtertuin gezet en je zag hem denken 'Wow, wat een ruimte zeg'. Hij nam dan ook lang de tijd om de tuin te verkennen. Volgens mij vond hij het allemaal wel interresant. Hij had alleen moeite om door het gras te lopen, maar volgens ons komt dat om dat zijn buik de grond raakt!. Het is en blijf een apart beest.
No comments:
Post a Comment